ارائه مدل ساختاری برای آمادگی به تغییر براساس انگیزه پیشرفت و سرمایه روانشناختی با میانجیگری حل مساله در دانشجویان دانشگاه آزاد رودهن

پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری برای آمادگی به تغییر براساس انگیزه پیشرفت و سرمایه روانشناختی با میانجیگری حل مساله در دانشجویان دانشگاه آزاد رودهن انجام شد. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع معادلات ساختاری و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن در سال تحصیلی ۱۴۰۲- ۱۴۰۱ بود. حجم نمونه شامل ۲۲۰ نفر با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های آمادگی برای تغییر اس لو (۲۰۰۶)، انگیزه پیشرفت هرمنس (۱۹۷۰)، سبک های حل مساله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶) پاسخ دادند. یافته های حاصل از آزمون معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار ایموس نشان داد، مدل ساختاری پژوهش با داده های گردآوری شده برازش دارد. همچنین انگیزه پیشرفت در دانشجویان آمادگی برای تغییر را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کند. سرمایه روان شناختی در دانشجویان آمادگی برای تغییر را به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می کند. راهبردهای انطباقی حل مسئله به صورت مثبت و راهبردهای غیرانطباقی آن به صورت منفی و معنادار آمادگی برای تغییر را در دانشجویان پیش بینی می کند. راهبردهای انطباقی و غیر انطباقی حل مسئله به صورت مثبت و معنادار رابطه بین انگیزه پیشرفت و آمادگی برای تغییر را در دانشجویان میانجیگری می کند. راهبردهای انطباقی و غیر انطباقی حل مسئله به صورت مثبت و معنادار رابطه بین سرمایه روان شناختی و آمادگی برای تغییر را در دانشجویان میانجیگری می کند.

کلیدواژه ها:

آمادگی به تغییر ، انگیزه پیشرفت ، سرمایه روانشناختی ، میانجیگری حل مساله