بررسی ضریب همکاری گروهی، تحلیل محتوایی، استنادی و میزان رعایت شیوه ونکوور در منبع نویسی مقالات مجله علمی- پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند:مقاله کوتاه

زمینه و هدف: مجلات علمی، یکی از راه های معتبر برقراری ارتباط میان نویسندگان و متخصصان موضوعی می باشد. هدف از این مطالعه، تحلیل استنادی و میزان رعایت شیوه ونکوور در منبع نویسی مقالات مجله علمی-پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی، ۱۶۸ مقاله منتشرشده در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بین سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۱، به روش نمونه گیری تصادفی منظم بررسی شدند. در این مقالات، ضریب همکاری گروهی، تحلیل محتوایی، استناددهی و میزان رعایت شیوه نگارش ونکوور در منبع نویسی، با استفاده از چک لیست و مراجعه به اصل مدرک بررسی شد. نتایج حاصل، با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۸) و آزمون tمستقل، تجزیه و تحلیل گردید یافته ها: در مقالات مورد بررسی، به ۳۶۳۴منبع، استناد شده است که میانگین تعداد منابع استنادشده در هر مقاله ۶/۲۱ منبع بود. ۳/۸۲درصد استنادات، به مجلات و ۱/۸۴درصد استنادها به مقالات لاتین بود. بیشترین درصد مقالات، متعلق به حوزه بهداشت بود. ضریب همکاری گروهی نیز ۷/۰ بود. نتیجه گیری: عناصر کتاب شناختی مقالات مورد استناد، کاملا منطبق بر شیوه ونکوور نمی باشد که این مسئله بایستی در بررسی اولیه مقالات، مورد توجه دست اندرکاران قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

Colaboration coefficient ، Citation analysis ، Journal Article ، منبع نویسی ، شیوه ونکوور ، ضریب همکاری گروهی ، تحلیل استنادی ، مقاله مجله