اختصاصات کمی و کیفی درماتوگلیفیک در بیماران مبتلا به اگزماآتوپیک، ویتیلیگو و آکنه ولگاریس

زمینه و هدف: اثر انگشت (الگوهای درماتوگلیفیک)، یکی از قدیمی ترین، ارزان ترین و بهترین ابزارهای مورد اعتماد در تعیین هویت افراد به حساب می آید. این پژوهش به منظور بررسی ارتباط اختصاصات درماتوگلیفیک با بیماری های پوستی (اگزماآتوپیک، ویتیلیگو و اکنه ولگاریس) انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه موردی-شاهدی، اختصاصات کمی و کیفی درماتوگلیفیک) اثر انگشتان و کف دست) ۱۸۰ بیمار (۶۰ بیمار مبتلا به اگزماآتوپیک، ۶۰ بیمار مبتلا به اکنه ولگاریس، ۶۰ بیمار مبتلا به ویتیلیگو) با ۶۰ فرد سالم (گروه کنترل) مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان ولیعصر (عج) شهر بیرجند (که از نظر جنس و سن، به صورت گروهی همسان شده بودند)، مقایسه و ارزیابی شدند. داده های جمع آوری شده، با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۷) تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری P<۰.۰۵ در نظر گرفته شد. یافته ها: خط شماری کف دست (a-b Ridge) راست و چپ در گروه های مورد و شاهد، از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان نداد؛ همچنین توزیع فراوانی اثر انگشت میانه دست چپ در گروه آکنه یا گروه شاهد، تفاوت معنی داری نداشت ولی توزیع فراوانی اثر انگشت میانه دست راست، در هر سه گروه بیماران با گروه شاهد تفاوت معنی داری را نشان داد (۰۵/۰P<). نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهند که فراوانی الگوهای درماتوگلیفیک در اگزماآتوپیک، ویتیلیگو و اکنه ولگاریس، با جمعیت نرمال متفاوت است. شاید این تفاوت بتواند به عنوان یک نشانگر تشخیصی بیولوژیک، برای غربالگری افراد مستعد به این درماتوزها استفاده شود.

کلیدواژه ها:

Dermatoglyphic ، Dermatoses ، A-b ridge count ، Fsinger print ، درماتوگلیفیک ، درماتوزها ، خط شماریa-b ، اثر انگشت