روایی و پایایی آزمون OSCE در ارزیابی مهارت های بالینی دانشجویان فوریت های پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند ۱۳۸۸

زمینه و هدف: آموزش بالینی بخش جدا نشدنی از برنامه آموزش پزشکی و یکی از بهترین روش های ارزیابی صلاحیت عملکرد آزمون ساختاریافته عینی بالینی می باشد. این پژوهش به منظور بررسی روایی و پایایی آزمون OSCE در ارزیابی مهارت های بالینی دانشجویان فوریت های پزشکی انجام گردید. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی همبستگی، ۱۲ مهارت بالینی توسط چک لیست عملکرد ارزیابی گردید. ۳۹ دانشجو در ۱۲ ایستگاه، مهارت ها را انجام دادند؛ در هر ایستگاه ارزیابی توسط مشاهده گر مطابق چک لیست انجام شد. روایی ملاکی از طریق همبستگی میانگین نمرات دروس نظری و بالینی با نمره OSCE و پایایی، از طریق همبستگی بین نمرات گزارش شده توسط دو مشاهده گر در دو ایستگاه محاسبه گردید. داده ها با نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۵) و آزمون رگرسیون لوجستیک تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: ضریب همبستگی نمرات OSCE با میانگین نمرات نظری۴۶/۰ (۰۰۳/۰=P)، با نمرات بالینی ۶۱/۰ (۰۰۱/۰P<) و با معدل کل ۵۶/۰ (۰۰۱/۰P<) بود. بالاترین و پایین ترین ضریب همبستگی به ترتیب ۵۴/۰ و ۰۸/۰ در ایستگاه حمل مصدوم و کنترل خونریزی مشاهده شد. ضریب همبستگی بین نمرات دو مشاهده گر در ایستگاه تخلیه شوک ۹۷/۰ و در ایستگاه آمبوبگ ۶۸/۰ (۰۰۱/۰P<) بود. نتیجه گیری: استفاده از OSCE به عنوان روش معتبر و پایا برای سنجش مهارت های بالینی دانشجویان فوریت های پزشکی و در کلیه بخش ها توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Clinical evaluation ، OSCE ، Reliability ، Validity ، روایی ، پایایی ، OSCE ، ارزیابی بالینی