اثرات دارودرمانی با و بدون رفتاردرمانی شناختی بر درمان افسردگی پس از سکته مغزی

زمینه و هدف: حوادث عروقی مغز میتواند باعث ایجاد اختلالات روانی متعددی بویژه خلق افسرده شود. نتایج برخی پژوهشها بیانگر اثربخشی رفتاردرمانی شناختی بر افسردگی است. این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر دو روش رفتاردرمانی شناختی همراه دارو با دارودرمانی به تنهایی بر افسردگی پس از سکته مغزی انجام شد.   روش تحقیق: در این کارآزمایی بالینی ۲۸ زن مبتلا به افسردگی پس از سکته مغزی به طور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. بیماران در گروه مورد، ترکیبی از دارودرمانی و رفتاردرمانی شناختی و در گروه شاهد، فقط داروی ضد افسردگی دریافت کردند. به منظور مقایسه میزان بهبودی افسردگی در دو گروه پس از انجام مداخلات درمانی، از آزمون افسردگی بک ( Beck )، استفاده شد. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS (ویرایش ۱۵) در سطح معنیداری ۰۵/۰>p و آزمونهای آماری تی مستقل، زوجی، فیشر و تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: در این مطالعه هر دو روش رفتاردرمانی شناختی به همراه دارودرمانی (۰۰۱/۰ >p ) و دارودرمانی به تنهایی (۰۰۱/۰ >p ) به طور معنیداری بر افسردگی پس از سکته مغزی موثر واقع شدند؛ مقایسه این دو روش درمانی نیز بیانگر وجود اختلاف معنیداری بود (۰۰۱/۰ >p ).   نتیجه گیری: بر اساس نتایج این تحققیق، هر دو دو روش دارودرمانی به تنهایی و رفتاردرمانی شناختی همراه دارودرمانی بر افسردگی پس از سکته مغزی موثر هستند ولی روش ترکیبی از رفتاردرمانی شناختی همراه دارو موثرتر است .

کلیدواژه ها:

Cognitive behavioral therapy (CBT) ، Drug therapy ، Post-stroke depression ، رفتاردرمانی شناختی ، دارودرمانی ، افسردگی پس از سکته مغزی