بررسی وضعیت سازگاری پس از طلاق و عوامل مرتبط با آن در زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهر بیرجند در سال ۱۳۹۷

زمینه و هدف: با توجه به رشد آمار طلاق و آسیب پذیری زنان مطلقه در جامعه، هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت سازگاری پس از طلاق و عوامل مرتبط با آن در زنان مطلقه تحت پوشش کمیته امداد بود. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، بر روی ۱۶۰ زن مطلقه تحت پوشش کمیته امداد شهر بیرجند به روش نمونه گیری چندمرحله ای در سال ۱۳۹۷ انجام شد. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه جمعیت شناختی و پرسشنامه استاندارد سازگاری با طلاق Fisher استفاده گردید. داده ها در نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۹) وارد و توسط آزمون های آماری tمستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی در سطح ۰/۰۵=α تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه ۶/۲∓۳۷/۵سال و مهمترین علت طلاق آنها، اعتیاد همسر (۴۴/۴%) بود. میانگین نمره کل سازگاری در زنان مورد مطالعه ۵۶/۳∓۳۳۱/۱  تعیین گردید که ۶۲/۷ درصد، از سازگاری ضعیف و ۳۷/۳ درصد از سازگاری متوسط برخوردار بودند. میانگین نمره سازگاری در زنان شاغل به طور معناداری بالاتر از زنان خانه دار (۰/۰۰۱(P< بود و با افزایش سطح تحصیلات، نمره سازگاری افزایش معنی داری را نشان داد (۰/۰۲۷P=). همچنین نتایح این مطالعه نشان داد که بین سن، تعداد فرزند، شغل همسر سابق، طول مدت تاهل و سال های سپری شده از طلاق، با سازگاری پس از طلاق رابطه معناداری وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که زنان مطلقه به خصوص زنان خانه دار و دارای تحصیلات پایین، از وضعیت سازگاری مطلوبی برخوردار نیستند؛ بنابراین انجام مداخلات مورد نیاز برای بهبود وضعیت سازگاری به مسئولین و برنامه ریزان پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

Divorce ، Adjustment ، Divorced Women ، طلاق ، سازگاری ، زنان مطلقه