تاثیر مکمل کوآنزیم Q۱۰ بر وضعیت استرس اکسیداتیو و مقاومت به انسولین در رت های دیابتی

زمینه و هدف: کوآنزیم Q۱۰ از جمله آنتی اکسیدان هایی است که امروزه در بیماری های مرتبط با استرس اکسیداتیو مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اهمیت استرس اکسیداتیو در عوارض ناشی از دیابت، این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مکمل کوآنزیم Q۱۰ بر وضعیت استرس اکسیداتیو و مقاومت به انسولین در رت های صحرایی دیابتی انجام شد. روش تحقیق: تعداد ۱۸ رت صحرایی نر نژاد اسپراگ به طور تصادفی به ۳ گروه ۶تایی تقسیم شدند. گروه شاهد که سرم فیزیولوژی دریافت کردند، گروه دیابتی (mg/kg۵۵STZ:) دریافت کننده روغن کنجد؛ و گروه مکمل که دیابتی شده و Q۱۰ با دوز mg/kg ۲ را به صورت صفاقی به مدت ۱۰ روز دریافت کردند. در پایان روز دهم، نمونه خون وریدی جمع آوری شد. سطح پلاسمایی گلوکز، انسولین، ویتامین D، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، مالون دی آلدئید و گروه های تیول پروتئینی با استفاده از روش کالریمتری مربوطه اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد درمان رت های دیابتی با مکمل کوآنزیم Q۱۰ سبب کاهش معنی دار میزان قند خون ناشتا و مالون دی آلدهید و افزایش معنی دار سطح سرمی انسولین و ویتامین D در مقایسه با رت های دیابتی شد (۰/۰۵P<). میانگین وزن، گروه های تیول، مقاومت به انسولین و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام در رت های دیابتی درمان شده با مکمل کوآنزیم Q۱۰ در مقایسه با گروه دیابتی تغییراتی داشت اما معنی دار نبود. نتیجه گیری: مصرف مکمل کوآنزیم Q۱۰ می تواند از طریق اثرات آنتی اکسیدانی خود، استرس اکسیداتیو ناشی از دیابت را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

Antioxidant ، Coenzyme Q۱۰ ، Diabetes Mellitus ، Vitamin D ، آنتی اکسیدان ، دیابت ملیتوس ، کوآنزیم Q۱۰ ، ویتامین D