تاثیر بازی در علاقه نوآموزان پیش دبستانی به یادگیری

بازی صورت تجربی یادگیری است. دانش آموزان از آنچه انجامش می دهند یاد می گیرند. بازی به میزان زیادی بخشی از واقعیت را تصویر می کند. بازی ارزش انگیزه آفرینی را در بر می گیرد. دانش آموزان به بازی علاقه مندی زیادی را نشان می دهند، زیرا خودشان در جریان فعالیت قرار می گیرند وبازی راهی آسان برای یادگیری است. بازی، فرصت مشارکت در فعالیت یادگیری را برای همه ی دانش آموزان به میزان مساوی فراهم می آورد.(آقازاده، ۱۳۸۵، صص۳۶۵-۳۵۹). هرچند نظارت معلم عنصر پراهمیتی در بازی های آموزشگاهی به شمار می آید، ولی باید این نکته را در نظر داشت که میزان تاثیر بازی تا چه حدی است. بازی باید درمدرسه به همان حالت بازی بماند، هرچند برای نیل به اهداف آموزشی به کار گرفته می شود. بازی باید دراختیار کودکان باشد، زیرا این کودک است که به آن تحرک می دهد، مسیرآن را تعیین می کند وهرزمان که بخواهد آن را به پایان می برد. مهم تراز همه آنکه عنصر تفریح را نباید از بازی گرفت. بازی آموزشی انواع بسیار دارد. دراینجا نقش کلیدی معلم آن است که با بهره گیری وتعدیل بازی های خود انگیخته ومعمول کودکان به آن ارزش آموزشی ببخشد واز بازی های آموزشی خود انگیخته کم تربهره بگیرد. در بیش تر مدارس می توان عملی بودن بازی ها دست ورزی، بدنی ونمایشی را نام برد. در بازی های دست ورزی، یادگیرنده با انواعی از ابزارها و وسایل، کارمی کند. در این نوع بازی ها معلم می تواند به راحتی برای برآورده کردن هدف های درسی اقدامات لازم را انجام د هد بازی هایی که" ماریا مونته سوری" برای دانش آموزان ترتیب می داد از نوع بازی های دست ورزی بود. برای مثال، برای یاددادن "تناظر یک به یک" می توان اشیایی دراختیار دانش آموزان قرار داد وبا راهنمایی آنان را برای انجام دادن عملیات مربوط راهنمون شد. یا برای آموزش شناسایی اشکال گوناگون هندسی می توان اشکال مربوط را به دانش آموزان داد تا بر طبق آن ها وبررسی ویژگی هایشان به بازشناسی ودسته بندی پرداخت. در بازی بدنی، کودکان اعمال متعددی، نظیر دویدن، پریدن، سریدن و...را انجام می دهند. به بازی بدنی می توان محتوای نمایشی داد یا با فعال کردن بیش تر آن واجتماعی کردن محتوای آن راهی برای رشد فعالیت های یادگیری کودک گشود

کلیدواژه ها:

بازی ، یادگیری ، تجربه