مقایسه دو روش آموزش سنتی و آموزش توسط چارت در تشخیص وجود هیپرلوسنسی و انواع آن در رادیوگرافی های قفسه صدری توسط دانشجویان دوره بالینی پزشکی

زمینه و هدف: ارزیابی مهارت بالینی از مهمترین موارد ارزشیابی دانشجویان پزشکی به شمار می رود که ارتباط تنگاتنگی با نحوه آموزش و اصلاح آن رابطه ای مستقیم با ارتقای کیفیت آموزشی این نظام دارد. بدیهی است بهبود نحوه آموزش در موارد کاربردی تر در درجه اول اهمیت قرار دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش آموزش سنتی و آموزش توسط چارت در تشخیص وجود انواع هیپرلوسنسی در رادیوگرافی قفسه صدری در دانشجویان دوره بالینی پزشکی انجام شد. روش تحقیق: در یک مطالعه مداخله ای استاژرها، به دو گروه ۳۵ نفری تقسیم شدند. گروه اول، طبق روش مرسوم دوره استاژری رادیولوژی را گذرانده بودند و گروه دوم، دوره رادیولوژی را نگذرانده بودند ولی به آنها، چارت و جداول تشخیصی در مورد تشخیص و تفسیر رادیولوسنسی در رادیوگرافی قفسه صدری به صورت چهره به چهره آموزش داده شده بود؛ سپس ۱۵ عکس غیر طبیعی و متمایز قفسه صدری به هر یک از اعضای دو گروه، جهت تشخیص و اظهار نظر داده شد. سطح این مهارت در تفسیر هیپرلوسنسی به وسیله پرسشنامه ای با سوالات چهار گزینه ای مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری P£۰.۰۵ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: دانشجویان در اجرای آزمون پایان دوره توانستند در هر دو گروه دوره آموزشی کلاسیک و آموزش به وسیله الگوریتم و چارت، بیش از %۶۰ نمره آزمون پایان همان دوره را کسب نمایند که نمایانگر ایجاد یادگیری در هر دو دوره آموزشی مذکور می باشد. مقایسه میانگین نمرات آزمونهای هر دوره با یکدیگر اختلاف معنی داری را بین دو دوره نشان نداد؛ به عبارت دیگر اختلاف معنی داری در میزان یادگیری در دوره آموزشی مذکور وجود نداشته است. نتیجه گیری: در این پژوهش، هر دو روش آموزش کلاسیک و مبتنی بر الگوریتم و چارت، باعث ایجاد یادگیری شد. با وجود نمرات بیشتر در روش آموزش توسط چارت از نظر کمی و آماری، هیچ یک از روشها بر دیگری برتری نداشت؛ در مواردی که امکان آموزش توسط چارت وجود دارد، با توجه به پویایی آن، از این روش نیز می توان استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

Hyperlucency ، Traditional instruction ، Medical ، Algorithm ، هیپرلوسنسی ، آموزش کلاسیک ، الگوریتم ، پزشکی