بررسی تاثیر منظم و نامنظم بودن زمان در یادگیری فاصله دار

یکی از انواع یادگیری های شناختی ،یادگیری فاصله دار است که به افراد کمک میکند در کمترین زمان بیشترین داده ها را به خاطر بسپارند در این شیوه سه زمان درون داد و دو زمان فاصله ی استراحتی وجود دارد که معمولا این فاصله ها ی استراحتی ده دقیقه ای زمان بندی میشوند .هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر منظم بودن زمان ها و فاصله ها بر یادداری لغات انگلیسی است .بدین منظور تعداد ۲۰ زمان آموز که همگی در یک سطح زبانی قرار داشتند با میانگین سنی ۱۸/۹ بوسیله ی یک پیش آزمون و یک پس آزمون مورد بررسی قرار گرفتند. در هر دو مرحله تعداد۴۰ واژه از کتاب ۱۱۰۰ واژه ی بارونز انتخاب و کدگزاری شدند در مرحله اول زمان ۴۰ دقیقه به صورت منظم تقسیم شد: درونداد/استراحت،درونداد استراحت ، درونداد نهایی و آزمون یادداری یک هفته بعد برگزار شد در مرحله ی دوم زمان ۴۰ دقیقه به صورت نامنظم تقسیم شد وپس از مرحله ی برونداد زمان استراحت به فعالیت پرتاب دارت پرداختند و تا زمانی ادامه پیدا کرد که همه ی آزمودنی ها پرتاب هایشان را انجام دادند آزمون یادداری در هر دو مرحله یک هفته پس از آموزش برگزار شد . داده ها یادداشت و توسط نرم افزار SPSS ویرایش ۲۲ با درجه ی معنی داری p≥۰/۰۵ مورد ارزیابی قرار گرفتند و به دلیل غیر طبیعی بودن از شیوه ی ویلکاگسن استفاده شد نتایج نشان دادند که منظم بودن فاصله ها با درجه ۰/۰۰۲ p= تاثیر معناداری در یادگیری فاصله دار دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری فاصله دار ، منظم بودن فواصل ، نامنظم بودن فواصل ، یادداری