تحلیل و بررسی مبانی وجود شناختی توسل و شفاعت

حکمای حکمت متعالیه معتقدند که اولیاء الهی مجرای اراده حضرت حق محسوب می شوند و بدون واسطه گری ایشان، حیات مادی مخلوقات به کلی از بین می رود. توسل به اولیای الهی به منظور برآورده کردن حاجات و شفاعت ایشان، امری است که هم از نگاه عقل و هم از نگاه نقل مورد تایید قرار گرفته است. وساطت اولیای الهی برای تابش نور و فیض الهی و همین طور جهت آمرزش گناهان و رفع عذاب از نگاه عقل دارای مبانی متعدد وجودشناختی، الله شناختی و نفس شناختی است.ما در این مقاله با روشی توصیفی تحلیلی در صدد اصطیاد، تحلیل و تثبیت مبانی وجودشناختی توسل و شفاعت و تبیین ارتباط این مبانی با بحث توسل و شفاعت هستیم. به اعتقاد نگارندگان، سه اصل مسلم و مستدل "اصالت و تشکیک وجود"، "قاعده الواحد" و "قاعده امکان اشرف" جزء مبانی عقلی توسل و شفاعت محسوب می شوند و با تحلیل این سه اصل، تحقق واسطه های فیض الهی و واسطه گری ایشان اثبات می شود.

کلیدواژه ها:

توسل ، شفاعت ، مبانی عقلی ، مبانی وجودشناختی ، حکمت متعالیه