زیست تخریب پذیری سم دیازینون موجود در خاک های باغی توسط باکتری های جداشده از آن ها
محل انتشار: فصلنامه پژوهش در بهداشت محیط، دوره: 9، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 193
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JREH-9-1_005
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: دیازینون، یک حشرهکش ارگانوفسفره است که به طور گسترده در شالیزارها و باغات استفاده میشود. ورود آلاینده مقاوم به منابع تامین آب شرب، خاک و محصولات کشاورزی، میتواند اثرات مخربی بر سلامت انسان و محیط زیست داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف شناسایی و جداسازی باکتریهای تجزیه کننده سم دیازینون و سنجش مقدار سمی که باکتریهای برتر در محیط مایع و خاک تجزیه میکنند، انجام گرفت.مواد و روشها: در این پژوهش نمونهبرداری از باغات تنکابن انجام شد. شناسایی و تعیین توالی سویهها با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز بر اساس S rRNA۱۶ صورت گرفت. میزان تجزیه دیازینون توسط باکتری های جدا شده با دستگاه کروماتوگرافی گازی سنجش شد.یافته ها: دو سویه باکتری تجزیه کننده دیازینون از جنس سراشیا و انتروباکترکلوآکا شناسایی شدند. باکتریها با غلظت ۱۰ و ۲۰ پیپیام دیازینون در محیط براث و خاک به مدت ۱۰ روز کشت داده شدند و مقدار تجزیه سم مورد اندازهگیری قرار گرفت. بر اساس نتایج، باکتری سراشیا در محیط براث با غلظت اولیه ۱۰ و ۲۰ پیپیام، ۳/۶۴% و ۴/۷۸% مصرف دیازینون داشت و در محیط خاک با همین غلظت ۲/۹۰% و ۲۵/۹۸% سم دیازینون را تجزیه کرد. باکتری انتروباکترکلوآکا در محیط براث و خاک به ترتیب ۱/۲۳%، ۹۵/۱۷% و ۱۹/۳۱%، ۰۵/۸۸% دیازینون را مصرف و تجزیه کرد. با توجه به نتایج حاصل، باکتری سراشیا بیشترین قابلیت تجزیه را نسبت به انتروباکتر دارد.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد برخی میکروارگانیسمهای موجود در خاک، توانایی تجزیه دیازینون را دارند. استفاده از این میکروارگانیسمها و دیگر روشهای زیستی جهت پاکسازی خاکهای آلوده میتواند روش مناسبی باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
منا منصوری
دانشجوی دکتری آلودگی محیطزیست، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
آپتین راه نورد
استادیارگروه محیط زیست/ دانشگاه آزاد واحد تنکابن
مسعود قانع
دانشیار،گروه میکروبیولوژی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :