بررسی دلایل رواج شعر فارسی در شهر سنندج از بنای این شهر، تا سقوط سلطنت پهلوی
محل انتشار: دوفصلنامه کهن نامه ادب پارسی، دوره: 14، شماره: 1
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 142
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_CLASS-14-1_004
تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1402
چکیده مقاله:
شهر سنندج که اخیرا، از طرف یونسکو به عنوان شهر خلاق موسیقی[i] ثبت جهانی شد، از نظر ادبی و فرهنگی نیز در سطح بالایی قرار دارد. از زمانی که این شهر به سال ۱۰۴۶ ه.ق، به دارالایاله اردلانها تبدیل شد و سلیمان خان اردلان، قلعه محکمی در مرکز آن بنا کرد و رسما به شهر بدل شد، همواره یکی از مراکز فرهنگی – ادبی بوده و شاعران و نویسندگان فراوانی را در دامن خود پرورش داده است. پرسشی که در این پژوهش مطرح است و نویسنده در جست و جوی پاسخ آن برمیآید، این است که با آنکه شهر سنندج، کرد نشین بوده، دلایل و علل اقبال شاعران از آغازین روزهای بنای این شهر، به سرودن شعر به زبان فارسی چه بوده است. نتایج این پژوهش - که به روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانهای به انجام رسیده - حاکی از آن است که جغرافیای سیاسی، دست نشانده بودن حکام اردلان و وابستگی شدید آنها به حکام صفوی و اخلاف آنها، ضعف احساس ملیت و ناسیونالیسم کردی و سرانجام مذهب برخی از حاکمان اردلان، مهمترین عوامل اقبال شاعران سنندج به شعر فارسی از آغاز سده یازده تا سقوط سلطنت است. [i] . بدون اینکه وجه تسمیه این نامگذاری را انکار کنم و یا آن را نادرست بدانم، اما باید بیان کنم که نامیدن شهر سنندج به تنها شهر خلاق موسیقی و فراموش کردن جوانب دیگر این شهر، خطایی است که ممکن است بر آیندگان و فرزندان ما تاثیر نامطلوب بگذارد. در منابع گذشتگان ما، این شهر همواره دارالعلم نامیده شده و به نظر میرسد وجود عالمان طراز اول در این شهر، امثال بدیع الزمان سنندجی و مفتیزادهها و حمدی و مردوخ و مردوخ روحانی و دهها شخصیت تاثیر گذار دیگر دلیل کافی بر دارالعلم بودن سنندج تواند بود.شهر سنندج که اخیرا، از طرف یونسکو به عنوان شهر خلاق موسیقی[i] ثبت جهانی شد، از نظر ادبی و فرهنگی نیز در سطح بالایی قرار دارد. از زمانی که این شهر به سال ۱۰۴۶ ه.ق، به دارالایاله اردلانها تبدیل شد و سلیمان خان اردلان، قلعه محکمی در مرکز آن بنا کرد و رسما به شهر بدل شد، همواره یکی از مراکز فرهنگی – ادبی بوده و شاعران و نویسندگان فراوانی را در دامن خود پرورش داده است. پرسشی که در این پژوهش مطرح است و نویسنده در جست و جوی پاسخ آن برمیآید، این است که با آنکه شهر سنندج، کرد نشین بوده، دلایل و علل اقبال شاعران از آغازین روزهای بنای این شهر، به سرودن شعر به زبان فارسی چه بوده است. نتایج این پژوهش - که به روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانهای به انجام رسیده - حاکی از آن است که جغرافیای سیاسی، دست نشانده بودن حکام اردلان و وابستگی شدید آنها به حکام صفوی و اخلاف آنها، ضعف احساس ملیت و ناسیونالیسم کردی و سرانجام مذهب برخی از حاکمان اردلان، مهمترین عوامل اقبال شاعران سنندج به شعر فارسی از آغاز سده یازده تا سقوط سلطنت است. [i] . بدون اینکه وجه تسمیه این نامگذاری را انکار کنم و یا آن را نادرست بدانم، اما باید بیان کنم که نامیدن شهر سنندج به تنها شهر خلاق موسیقی و فراموش کردن جوانب دیگر این شهر، خطایی است که ممکن است بر آیندگان و فرزندان ما تاثیر نامطلوب بگذارد. در منابع گذشتگان ما، این شهر همواره دارالعلم نامیده شده و به نظر میرسد وجود عالمان طراز اول در این شهر، امثال بدیع الزمان سنندجی و مفتیزادهها و حمدی و مردوخ و مردوخ روحانی و دهها شخصیت تاثیر گذار دیگر دلیل کافی بر دارالعلم بودن سنندج تواند بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جمال احمدی
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سنندج، سنندج، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :