نظریه علم حضوری و کاربست آن در تبیین ادراکات حقیقی و اعتباری در اندیشه علامه طباطبائی

مساله علم حضوری از جمله مسائلی است که مورد توجه ویژه فیلسوفان مسلمان بوده است. مساله علم حضوری بعد از ورود مباحث جدید معرفت شناسی به جهان اسلام به ویژه در باب معرفت های پایه و حل معضل مطابقت به طور گسترده ای از سوی اندیشمندان معاصر مورد بررسی قرار گرفت. از جمله این اندیشمندان، علامه طباطبایی(ره) است که با الهام از حکمت متعالیه ملاصدرا نظرات بدیعی ارائه نموده است. از جمله این نظرات، تحقیق ویژه درباره ماهیت علم حضوری، تبدیل علوم حضوری به علم حصولی، وحدت نفس با مدرکات و نتایجی است که از نظریه علم حضوری علامه طباطبایی(ره)، به ویژه در مساله تقسیم ادراکات به اعتباری و حقیقی حاصل می شود. بنابراین مساله این پژوهش عبارت است از: «دیدگاه نهایی علامه طباطبایی(ره) در مساله علم حضوری و نتایج آن -به ویژه در مساله ادراکات حقیقی و اعتباری- چیست؟» هدف از این پژوهش نیز اثبات این مدعاست که دیدگاه ویژه علامه طباطبایی(ره) در مساله ادراکات حقیقی و اعتباری بر اساس مبنای ایشان در حقیقی بودن علم حضوری و اعتباری بودن علم حصولی است.

کلیدواژه ها:

علم حضوری ، علم حصولی ، تبدیل علم حضوری به حصولی ، وحدت نفس با مدرکات ، ادراکات حقیقی و اعتباری ، علامه طباطبایی(ره)