تاثیر تمرین در شرایط پر فشار روانی بر اجرا و یادگیری شنا در کودکان و نوجوانان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر تمرین در شرایط پر فشار روانی بر اجرا و یادگیری شنا در کودکان و نوجوانان بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. نمونه موردمطالعه ۳۰ نفر دختر شناگر مبتدی نوجوان با میانگین سنی (۶/۶±۲/۱۳) و ۳۰ نفر کودک میانگین سنی (۵/۲±۲/۹) بودند که به صورت در دسترس از بین ثبت نام کنندگان استخرهای شنای منطقه ۲ شهر تهران انتخاب شدند. هر یک از رده های سنی کودک و نوجوان به صورت تصادفی به دو گروه ۱۵ نفری کنترل و آزمایش تقسیم شدند. داده های آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال با استفاده از چک لیست های ارزیابی مولفه های حرکتی مهارت کرال سینه که توسط مربیان تکمیل شد، جمع آوری گردید. تحلیل کوواریانس ۲ (سن) در ۲ (تمرین) نشان داد که تمرین در فشار روانی بالا باعث کاهش معنی دار عملکرد در دوره اکتساب و باعث بهبود معنی دار یادگیری مبتنی بر آزمون یادداری و انتقال می شود. همچنین، اثر اصلی رده سنی معنی دار بود و میانگین عملکرد، یادداری و انتقال شنای نوجوانان بالاتر از کودکان بود. درنهایت، اثر تعاملی تمرین و سن بر اجرا و یادگیری شنای کودکان و نوجوانان معنا دار نبود. با توجه به نتایج این تحقیق، به نظر می رسد بر اساس فرضیه اختصاصی بودن تمرین، مربیان برای دستیابی به نتایج بهتر در مسابقات لازم است مهارت کرال سینه شنا را در فشار روانی مرتبط با مسابقات آموزش دهند.

کلیدواژه ها:

فشار روانی بالا ، اجرا ، یادگیری حرکتی ، کرال سینه