وضعیت ناامنی غذایی و ارتباط آن با سلامت جسمی و روانی سالمندان (سنندج، ۱۳۹۸)

سابقه و هدف: ناامنی غذایی به مفهوم دسترسی محدود یا نامطمئن به غذای کافی و سالم از نظر تغذیه ای یا توانایی محدود برای دستیابی به غذا از راه های مقبول اجتماعی بوده که می تواند در سلامت سالمندان تاثیرگذار باشد. هدف این تحقیق، بررسی وضعیت ناامنی غذایی و عوامل موثر بر آن و نقش آن بر سلامت جسمی و روانی در سالمندان می باشد. مواد و روش ­ها: این مطالعه مقطعی بر روی ۵۵۰ سالمند ۶۰ سال و بالاتر مراجعه کننده به ۱۰ مرکز بهداشتی- درمانی شهر سنندج که به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شده بودند، انجام شد. پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک، امنیت غذایی HAIFS (۸ سوال با محدوده امتیاز صفر تا ۲۴) و سلامت عمومی Goldberg (۲۸ سوال با ۴ خرده مقیاس) برای آن ها تکمیل و بررسی گردید. یافته ها: در این مطالعه ۳۲۴ سالمند زن و ۲۲۴ مرد مورد بررسی قرار گرفتند که ۷۵/۶% متاهل و ۷۳/۶% بی سواد بودند. یافته ها نشان دادند که ۵۹/۱% (۳۲۵ نفر) از سالمندان درجاتی از ناامنی غذایی داشته و ناامنی شدید در ۶۲ نفر (۱۱/۳%) مشاهده گردید. ناامنی غذایی در افراد با علایم متوسط تا شدید جسمانی (۷/۳۳OR=)، اضطراب و اختلال خواب (۸/۶۳OR=)، اختلال عملکردی (۶/۷۸OR=)، افسردگی (۲۱/۱۲OR=) و به طور کل اختلال سلامت عمومی متوسط تا شدید (۱۱/۸۵OR=) به میزان بیشتری دیده شد. همچنین ناامنی غذایی در جنس زن، عدم تاهل، بی سوادی، زندگی تنها، درآمد پایین به میزان بیشتری دیده شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شیوع ناامنی غذایی در سالمندان سنندج قابل توجه بوده و با عواملی چون اختلال سلامت عمومی، جسمانی و روانی ارتباط دارد.

کلیدواژه ها:

Elderly ، Food Insecurity ، Physical and Mental Health. ، سالمندان ، ناامنی غذایی ، سلامت جسمی و روانی.