بررسی میزان تاثیر سطح اشباع اکسیژن وریدی و فشار نسبی اکسیژن بر بهبودی رتینوپاتی نارسی

سابقه و هدف: رتینوپاتی نارسی (Retinopathy of Prematurity= ROP)، به عنوان یک بیماری وازوپرولیفراتیو شبکیه، از رشد ناکامل سیستم تنفسی نوزادان نارس تاثیر می پذیرد. از آنجائیکه نوزادان نارسی که مبتلا به ROP هستند، سطح کمتری از فشار نسبی اکسیژن (PO۲) را دارند، در این پژوهش به بررسی اثر PO۲ و میزان اشباع اکسیژن وریدی در پاسخ به درمان بیماران ROP پرداخته شد. مواد و روش ها: این مطالعه کوهورت گذشته نگر (از سال ۹۹-۱۳۸۹) در مرکز مراقب های ویژه نوزادان بیمارستان آیت اله روحانی بابل بر روی ۵۰۲ نوزاد نارس (کمتر از ۳۴ هفته بارداری و با وزن هنگام تولد کمتر از ۲۵۰۰ گرم) انجام شد. تشخیص ROP و تعیین شدت و ناحیه، توسط پزشک افتالمولوژیست بر مبنای شاخص ICROP در روز نخست تولد صورت پذیرفت. داده های مربوط به PO۲ و اشباع اکسیژن وریدی از پرونده بیماران جمع آوری شد. پس از دریافت درمان استاندارد برای ROP، بیماران مجدد در دو گروه کاملا درمان شده و سایر بیماران (شامل بهبودی نسبی، بدون تغییر و پیشرفت بیماری) از نظر تاثیر PO۲ و میزان اشباع اکسیژن در کاهش یا افزایش شدت (I تا IV) و ناحیه (I، II، III) بررسی و مقایسه شدند.  یافته ها: از ۵۰۲ نوزاد مورد بررسی، ۱۹۳ نفر دارای شدت (I)، ۲۳۲ نفر دارای شدت (II)، ۷۶ نفر دارای شدت (III) و ۱ نفر دارای شدت (IV) بیماری و ۵۵ نفر دارای ناحیه (I)، ۲۴۵ نفر دارای ناحیه  (II) و ۲۰۲ نفر دارای ناحیه (III) بودند. میانگین سطح PO۲ و اشباع اکسیژن بین دو گروه بیماران کاملا درمان شده و سایر بیماران تفاوت معنی داری از لحاظ آماری نداشت. میانگین سطح PO۲ و اشباع اکسیژن بین سه گروه افراد با بهبودی نسبی، افراد بدون تغییر و افراد دارای پیشرفت بیماری، تفاوت معنی داری از لحاظ آماری نداشت. همچنین، میزان PO۲ و اشباع اکسیژن وریدی ارتباطی با تغییر شدت و ناحیه در بیماران مبتلا به ROP ندارد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که کمبود اکسیژن در ایجاد ROP موثر بوده و اکسیژن درمانی نقشی موثر در درمان بیماران ROP دارد ولی میزان اکسیژن در بدو تشخیص ROP ارتباطی با روند درمان ROP ندارد.

کلیدواژه ها:

Retinopathy of Prematurity ، Venous Oxygen Saturation ، Partial Pressure of Oxygen. ، رتینوپاتی نارسی ، اشباع اکسیژن وریدی ، فشار نسبی اکسیژن.