درآمدی بر زیباشناسی کارست؛ رهیافتی در حفاظت و ابقای میراث هایزمین شناسی

اگرچه زیباشناسی مفهومی حسی و انتزاعی در قلمرو ادراک فلسفی است با این همه این حس را می توان بهمباحث تجربی نیز تسری داد. کارست مفهومی فیزیوگرافی و زمین ریختی است که در محیطی زمین شناسیتکوین می یابد، زمین میراث دار تحولی چند میلیارد ساله است که پیوندی چند وجهی با مواد زمینی وفرایندهای آن برقرار ساخته است، فرایندهایی که موجب خلق زمین پویایی و چهره های متنوع زمین شناسیمی گردند .کارست مولود پویایی فرایندی انحلالی در سازندهای عمدتا " آهکی است که نیاز بشر به آن و احساسامنیت و لذت در آن از طلیعه تاریخ بشر شروع و با تمدن همراه و امروز با تنهایی و تفکر او در همرازی بامیراثهای زمین عجین گردیده اس ت .چشم اندازهای کارستی با احساسی زیباشناسانه نخست به تجلی زمینشناسی گردشگری بر می خیزد و بعدتر با پیوندی انسان مدارانه و احساس لذت از تکاپوی میلیون ها سال بهافراد عامه و غیر زمین شناس شیوع می یاب د . زیباشناسی کارست انگاره ای اجتماعی- نه فلسفی- است که میکوشد با تبیین ارزش ذاتی کارست ،فلس فه حفاظت از میراث های زمین شناسی و ریختارهای کارستی را القا کند واز این رهگذر به توسعه بنیادی ترین اصل گردشگری زمین شناختی که همان حفاظت و ابقای میراث زمین استکمک نماید. آنچه که این نوشتار بر آن است.