مطالعه بهینه سازی همزمان غلظت هیدروژن پراکسید، تیوسیانات و مقدار pH و دما برروی بیشینه فعالیت سیستم لاکتوپراکسیداز (LPS) شیر خام بر علیه باکتری E. coli

آنزیم لاکتوپراکسیداز یکی از بهترین آنزیمهای موجود در شیر خام است که به دلیل خواص باکتریواستاتیکی مورد توجه است. لاکتوپراکسیداز(LPO) یک اکسیدوردوکتاز گلیکوپروتئینی حاویگروه هم می باشد که با خواصی منحصر به فرد به صورت طبیعی در شیر انسان و سایر پستانداران و نیز در مایعات ترشحی مانند اشک، بزاق و مایعات مجاری تنفسی موجود است. LPO به دلیل تولید ترکیبات قوی ضد باکتری و اکسید کننده در حضور هیدروژن پراکسید با خواص ضد باکتریایی مرتبط است و انتقال اکسیژن از پراکسید هیدروژن به سایر سوبستراها مانند تیوسیانات را تسریع می نماید. آنزیم لاکتوپراکسیداز در حضور یون تیوسیانات (SCN) و هیدروژن پراکسید (H۲O۲) فعال شده و خاصیت ضدمیکروبی از خود نشان میدهد. این آنزیم از رشد باکتریهای گرم مثبت و گرم منفی جلوگیری می کند. بنابراین بهینه سازی این موارد می تواند در فعال سازی هرچه بهتر این سیستم کمک کننده باشد. در این کار تحقیقی با در نظر گرفتن شرایط دما و pH مقادیر تیوسیانات و هیدروژن پراکسید برای بدست آوردن بیشینه خاصیت ضد میکروبی لاکتوپراکسیداز بررسی گردید. در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد با اضافه کردن۰.۰۴ میلی مولار هیدروژن پراکسید در pH=۶ و در دمای ۲۵ درجه سانتیگراد با اضافه کردن ۰.۵ میلی مولار تیوسیانات در pH=۶ بیشترین فعالیت LPS بر علیه ۱۰ CFU/ml باکتری E. coli به دست آمد.

کلیدواژه ها:

آلودگی شیر ، بهینه سازی ، لاکتوپراکسیداز