اثرات ترکیبی گیاه آویشن و زنجبیل بعنوان جایگزین آنتی بیوتیک محرک رشد بر عملکرد جوجه های گوشتی نر

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 131

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCOCA07_066

تاریخ نمایه سازی: 18 مهر 1402

چکیده مقاله:

این آزمایش به منظور بررسی اثرات ترکیبی گیاه آویشن و زنجبیل بعنوان جایگزین آنتی بیوتیک ها و محرک رشد جوجه های گوشتی از ۱۰ تا ۴۲ روزگی انجام گرفت . تعداد ۶۰۰ قطعه جوجه نر ده روزه سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۰ تیمار و ۳ تکرار و ۲۰ جوجه در هر تکرار تقسیم شدند.. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از : ۱- گروه شاهد ، شامل خوراک فاقد هرگونه گیاه دارویی ۲- گروه شاهد مثبت ، شامل خوراک حاوی ویرجینیامایسین ۱۰% به میزان ۲۰۰ گرم درتن ۳- خوراک حاوی زنجبیل در سطح ۵۰ گرم در هر تن ۴- خوراک حاوی زنجبیل در سطح ۱۰۰ گرم در هر تن ۵- خوراک حاوی آویشن در سطح ۱۵۰ گرم در هر تن ۶- خوراک حاوی آویشن ۳۰۰ گرم در هر تن ۷- خوراک حاوی آویشن ۱۵۰ گرم و زنجبیل در سطح ۵۰ گرم در هر تن ۸- خوراک حاوی گیاه ترکیبی آویشن ۱۵۰گرم و زنجبیل در سطح ۱۰۰ گرم در هرتن ۹ - خوراک حاوی گیاه ترکیبی آویشن ۳۰۰ گرم و زنجبیل در سطح ۵۰ گرم در هر تن ۱۰- خوراک حاوی گیاه ترکیبی آویشن ۳۰۰ گرم و زنجبیل در سطح ۱۰۰ گرم در هر تن می باشند. نتایج نشان داد میزان خوراک مصرفی جوجه های گوشتی در روزهای مختلف پرورش در بین سطوح مختلف تیمارها تاثیر گیاه آویشن بر سایر اجزای لاشه رد شد؛ سطوح مختلف گیاه زنجبیل و آویشن در افزایش وزن روزانه ، افزایش وزن و بازده خوراک جوجه های گوشتی تاثیر معناداری نداشت . بیشترین ضریب تبدیل غذایی نیز مربوط به تیمار ۶ (آویشن ۳۰۰ گرم در هر تن زنجبیل ) و کمترین ضریب تبدیل غذایی مربوط به تیمار ۱ (فاقد هر گونه گیاه) گزارش شد.در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد افزودن گیاه آویشن و زنجبیل هرچند در روزهای اولیه عملکردی مشابه آنتی بیوتیک ها داشت ، ولی نمی تواند جایگزین مناسبی برای آنتی بیوتیک های محرک رشد در پایان دوره باشد.

نویسندگان

حمیدرضا نوروزی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، دانشکده کشاورزی و گروه علوم دامی. ساوه. ایران

جواد نصر

دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، دانشکده کشاورزی و گروه علوم دامی. ساوه. ایران