از جشن عروسی تا مدرسه موسیقی: نظام استاد شاگردی و تغییرات در روش های انتقال سنت در هنر شعری موسیقایی عاشیقی

امروزه عاشیق ها به عنوان نوازنده، خواننده، شاعر و، برخی اوقات، راوی داستان های عاشقانه و حماسی در عروسی های سنتی ترک زبانان ایران نقش های مهمی برعهده دارند. این کنشگران آیینی نیازمند فراگیری مهارت هایی برای اجرای شعر، موسیقی، داستان ها و همچنین مدیریت مراسم و مخاطبان خود هستند. ما در این مقاله نحوه انتقال سنت در هنر عاشیقی را مطالعه خواهیم کرد. روش تحقیق کیفی است: یعنی داده ها در طول کارمیدانی و حضور در میدان با مشاهده و مصاحبه به دست آمده اند. در اینجا با معرفی روش های متاخر انتقال سنت، تغییرات ایجاد شده در روش های فراگیری مهارت های لازم برای عاشیق شدن را بررسی می کنیم. یافته های این تحقیق نشان می دهند که به طور سنتی یک عاشیق مهارت های لازم برای اجرای هنر خود را به صورت غیررسمی و در عروسی ها فرامی گیرد و فرهنگ پذیر می شود. اما تغییرات اخیر در نظام انتقال سنت، یعنی جدا شدن فرایند یادگیری عاشیق از عروسی ها، منجر به کنارگذاشته شدن برخی گونه های شعری و موسیقایی، عدم آشنایی عاشیق با بستر اجرایی و ناتوانی او در برقراری ارتباط فعال با مخاطبانش شده است. در ضمن، این تغییرات منجر به ورود ارزش های هنری جدید به توی ها می شود؛ ارزش هایی که با بیشتر بر بخش های موسیقایی نظام تاکید دارند، سلیقه هنری مخاطبان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد و با ارزش های سنتی حاضر در توی و مخاطبان سنتی توی ها در تضاد و تنازع است.

کلیدواژه ها:

"موسیقی و عروسی" ، "موسیقی عاشیقی" ، "آموزش و یادگیری موسیقی" ، "تغییرات"