بررسی انگاره های کارناوالی در نمایشنامهی رومئو و ژو لیت از دیدگاه باختین

مفاهیمی که میخائیل باختین، نظریه پرداز روس، در عرصهی نقد و نظریهی ادبی طرح کرده، امکانات جدیدی پیش روی تحلیلگران آثار هنری به ویژه در حوزهی ادبیات، تئاتر، و سینما قرار داده است. یکی ازمهم ترین مفاهیم در دایرهی اصطلاحات او، مفهوم کارناوال است. این واژه یکی از مهم ترین محور های اندیشهی او و از جمله مبسوط ترین مباحث او به شمار می رود. با آن که کارناوال با اجرا و آیین و از این طریق با تئاتر پیوند دارد، اما وقتی از"نوشتهی کارناوالی" سخن به میان میآید کاربست ادبی آن در چشم انداز باختین مورد نظر است و مشخص کنندهی آن دسته آثار ادبی است که در آنها ویژگی های کارناوال در زمینه ای نوشتاری به ظهور میرسد. باختین رمان را بهترین زمینه برای تحقق ویژگی های کارناوالی دانسته است، اما بعد از او منتقدین تئاتری با عطف توجه به پیوند دیرپای آیین و نمایش استدلال کرده اند که تئاتر و اجرا امکانات بسیار وسیع تری فراهم می کند که مورد توجه باختین قرار نگرفته است. در مقالهی حاضرنمایشنامهی رومئو و ژولیت نوشتهی ویلیام شکسپیر بر اساس مفهوم کارناوال بررسی و تحلیل می شود: در ابتدا، توضیحات مختصری دربارهی مشخصههای کارناوال و ویژگی های" نوشتهی کارناوالی " ارائه وسپس تحقق این عناصر را در نمایشنامهی رومئو وژولیت به بحث گذاشته می شود.

کلیدواژه ها:

باختین ، رومئو و ژولیت ، رئالیسم گروتسک ، کارناوال