حفظ منابع طبیعی جهت دستیابی به توسعه پایدار شهری

ابعاد متفاوت توسعه پایدار از مفاهیم جدیدی هستند که بحث روز اکثر کشورها را شامل می شود. البته پایداری بدین معنا نیست که هیچ چیز تغییرنکند. جامعه پایدار در پی بهبود مولفه های اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی یکناحیه می باشد، تا اعضای آن بتوانند با کیفیت بهتر به حیات بپردازند. از جمله معیارهای پایداری جوامع، میزان پایبندی آنها به مسایل زیست محیطی و حفظ منابع طبیعی در جهت ارتقاء و توسعه جامعه می باشد. داشتن روابط سازگارتر با طبیعت از جمله معیارهای قابل ارزیابی می باشد. در این میان بسط فرهنگ زیست محیطی در میان اقشار مختلف از جمله دغدغه های اصلی محسوب می شود. ناگفته نماند بررسی مسایل زیست محیطی از دو دیدگاه مورد توجه است: دیدگاه اول مسایل فنی می باشد که بیشتر بر عهده سازمان ها و نهادهای مربوطه می باشد و دیدگاه دوم بحث اجتماعی موضوع می باشد که مقوله فراگیرتری است و مردم به صورت مستقیم با آن در ارتباط هستند. استفاده از منابع طبیعی به صورت هوشمندانه با در نظر گرفتن کیفیت زندگی نسل های آینده می تواند گامی در جهت توسعه پایدار شهری محسوب شود. نکته قابل تامل برخوردهای غیر اصولی در زمینه حفظ منابع طبیعی می باشد. نگرانی های مسایل زیست محیطی موجب تلاش بیشاز پیشمتولیان امر برای رفع این بحران ها شده است. از جمله مصادیق این تلاش ها فراهم نمودن بستر لازم برای مشارکت مردمی جهت حفاظت از منابع طبیعی می باشد که خود بخشی از بعد اجتماعی موضوع را شامل می شود. هدف از این مقاله ارایه راهکارهایی جهت زندگی مسالمت آمیز در راستای دستیابی به اهداف توسعه پایدار است بگونه ای که تأکید بیشتر بر حفظ منابع طبیعی باشد

کلیدواژه ها:

توسعه فرهنگی ، توسعه پایدار ، فرهنگ ، محیط زیست ، منابع طبیعی ، مشارکت مردمی