بررسی رابطه مدیریت دانش با عملکرد سازمان: نقش میانجی نوآوری و تعدیل کنندگی گرایش کارآفرینانه

سازمان ها برای ارتقای عملکرد دائما دنبال شناسایی روش های موثری هستند تا از طریق آن ها منابع دیجیتالی شده را سازماندهی کنند، و بتوانند به نحو بهتری با چالش های روبروی خود در محیط های صنعتی در دسترس کنار بیایند (بیسکوتی، دی آمیکو و مونگ، ۲۰۱۸، لیائو، فی، لئو، ۲۰۱۸، مردانی، نیکوسخن، مرادی و دوستار ، ۲۰۱۸). امروزه سازمان ها برای بهبود عملکردشان و ارتقای سطح رقابت به مدیریت موثر دانش متوسل شده اند (ادرش و توریک، ۲۰۰۴، حسینکی و همکاران، ۲۰۱۷). از طرفی تحقیقات نشان داده که آن دسته از سازمان هایی که برای پیشرفت دچار مشکل هستند، بایست نوآوری ها را پیگیری کنند (کامیسون و لوپز، ۲۰۱۰، جایاسینگام و همکاران، ۲۰۱۳).همچنین گرایش کارآفرینانه به سازمان ها این امکان را می دهد که با تسهیل تعاملات اجتماعی موثر و ترغیب یادگیری سازمانی، جو کارآفرینانه ی مناسبی را برقرار کنند (چن و هوانگ، ۲۰۰۷).این پژوهش ضمن بررسی تاثیر مدیریت دانش بر عملکرد سازمانی به ارزیابی غیر مستقیم نواوری سازمانی و جهت گیری کارآفرینانه پرداخته است. تحقیق ما از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات،توصیفی و از نوع پیمایشی-همبستگی است.جامعه آماری در این پژوهش کارکنان یک نهاد خصوصی است.تعداد افراد جامعه آماری ۱۲۰ نفر است.طبق جدول کرجسی و مورگان نمونه ای با حجم ۹۰ نفر انتخاب شدند.یافته های پژوهش نشان می دهد رابطه ی مثبت و معنا دتری بین مدیریت دانش و عملکرد کارمندان از طریق عامل میانجی نوآوری وجود دارد. همچنین اثر تعدیلی قابل ملاحظه ای ناشی از گرایش کار آفرینانه مشاهده می شود.

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، عملکرد سازمان ، نواوری ، گرایش کارآفرینانه