شناسایی عوامل تاثیرگذار بر برنامه ریزی وضعیت آینده مساکن

امروزه مسکن به مثابه غذا یک نیاز اساسی و زیستی است و حق اجتماعی هر فرد و خانواده ای است. در اصل سی ویکم ۳۱ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دستیابی به مسکن مناسب، حق هر خانواده ایرانی محسوب می شود. سرپناه مناسبی که بتواند انسان را دربرابر شرایط جوی مصون نگه داشته، به ساکنانش آرامش، سلامت و شادابی عرضه کند. درحقیقت در بسیاری از جوامع، بهترین، پرسودترین، سریعترین و مطمئن ترین حوزه سرمایه گذاری بخش خصوصی، سرمایه گذاری در حوزه زمین و مسکن است. هنگام تورم و رشد قیمت ها، احداث یا خرید مسکن تدبیری موثر برای تثبیت دارایی است و یک نوع سرمایه گذاری مطمئن برای خانوارها به حساب می آید. کارکرد اصلی مسکن علاوه بر نقش آن به عنوان سرپناه، فراهم آوردن شرایط مطلوب برای خانواده به منظور تحقق فعالیت های خانوادگی است. یکی از پیامدهای مثبت این امر ثبات و همبستگی خانواده است. مسکن بر مشارکت خانواده در اجتماع بزرگتر نیز موثر است و عدم دسترسی به مسکن مناسب، با افزایش میزان بدهکاری، طلاق و ازهم گسیختگی اجتماعی ارتباط زیادی دارد و یک عامل بازدارنده در رشد و اعتلای اجتماعی- فرهنگی و روانی محسوب می شود. احداث مسکن بخش قابل ملاحظه ای از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص داده، برای گروه کثیری از مردم ایجاد اشتغال می کند. هم چنین داشتن یک مسکن مناسب بر مسائلی از قبیل بهره وری و کارآیی اثر مستقیم دارد و به طور موثر با افزایش میزان اشتغال و درآمد، به توسعه اقتصادی و سیاسی کمک می کند. به همین دلیل مسکن را « ضربه گیر اقتصاد » نامیده اند. جوامع انسانی به ویژه در عصر کنونی سرشار از استرس های گوناگون هستند. مسکن مناسب می تواند محلی برای آرامش و تجدید قوا، آرامش فکر و اعصاب، در فرد باشد و خستگی های فکری و جسمی ناشی از کارروزانه را از وی زدوده یا او را از جنبه ی روانی آماده فعالیت ها کند. فقدان مسکن، عامل موثری در پیدایش افسردگی و اختلالات رفتاری، شخصیتی و هم چنین کاهش مقاومت فرد در برابر مشکلات است.

کلیدواژه ها:

واژه کلیدی: زمین ، مسکن ، سرمایه گذاری