رابطه بین سبکهای شوخ طبعی و کیفیت زندگی با امید به زندگی سالمندان شهرستان گرگان

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه سبک های شوخ طبعی و کیفیت زندگی با امید به زندگی در سالمندان شهرستان گرگان انجام شد. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری ۲۱۵ نفر بودند که از سالمندان ۶۵ سال و بالاتر و در دسترس تشکیل شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شوخ طبعی مارتین، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر استفاده شد. پرسشنامه های مذکور پس از تعیین روایی و پایایی بین نمونه های پژوهش توزیع شد. داده ها پس از جمعآوری وارد نرم افزار spss نسخه ۲۰ شدند. نتایج تحلیل نشان داد سبکهای شوخ طبعی سازگارانه با ابعاد کیفیت زندگی و امید به زندگی رابطه مستقیم و معناداری دارند و سبکهای شوخ طبعی ناسازگارانه با ابعاد کیفیت زندگی و امید به زندگی رابطه معکوس و معناداری دارد. با افزایش یا کاهش سبک شوخ طبعی سازگارانه، امید به زندگی و کیفیت زندگی افزایش یا کاهش می یابد.