مضامین اروتیک غنایی ویس و رامین و اخلاق ایران باستان

منظومه عاشقانه ویس و رامین سروده فخرالدین اسعد گرگانی در قرن پنجم است . این منظومه علیرغم سروده های عاشقانهدیگر که رعایت معیارهای اخلاقی را نموده اند یک داستان عشقی کاملا ممنوع است که حتی در زمان وقوع ماجرا نیز قبیحشناخته می شده است به همین جهت در دوران اسلامی مورد توجه نبوده است .این منظومه ،حکایت یک عشق پرمخاطره یجسمانی است .ویس و رامین از منظومه های غنایی است که با پرداخت درست و دقت در توصیف شخصیت ها و حالات روحی آنها از آثارقابل بررسی ،با نقد روانکاوانه است .روان شناسی و ادبیات ،ارتباط تنگاتنگی با یکدیگردارند .از آنجایی که شخصیت های یک منظومه غنایی ،به نوعی پهنهرویایی عواطف بشری و آفرینشی است که از درون فرد و بستر اجتماع برخاسته است . یکی از درون مایه های موجود درمنظومه غنایی،به ویژه در فرهنگ ایران باستان ،مضامین اروتیک است .در این مقاله سعی شده ، به بررسی مضامین اروتیک در داستان ویس و رامین بر اساس نظریات فروید بپردازد

کلیدواژه ها:

شعرغنایی ، اروتیک. ویس و رامین