مقاله مروری حکایت های انوارسهیلی از دیدگاه ادبیات نمایشی

انوار سهیلی یا کلیه و دمنه کاشفی یکی از مهم ترین آثار ادبی و اخلاقی است که از زمان نگارش آن تا امروز همواره در میانکتاب های تعلیمی زبان فارسی درخشیده است. کمال الدین حسین بن واعظ کاشفی دانشمند، سخن سرا و واعظ شهیر قرن نهمو ابتدای قرن دهم، نویسنده ی این کتاب است. او در تفسیر، حدیث، ادب و اخلاق اخلاق صاحب اثار بی شماری است و یکی ازمعروف ترین آثارش کتاب انوار سهیلی است که آن را برای امیر شیخ احمد سهیلی از امرای دربار سلطان حسین بایقرا از رویکتاب کلیله و دمنه ابوالمعالی انشا کرده است. پژوهش حاضر سعی داشته است تا کتاب یاد شده را از نظر جنبه های نمایشی وقابلیت نمایشی اثر، مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. نتیجه ای که در این تحقیق حال شد این بود که زبان اثر گواه دشوار بوهنظر می رسید و توصیفات و زیاده گویی هایی دیده می شد اما به طور مجموع حکایت های این کتاب دارای مولفه های نمایشیهم چون توجه، بازیگر، زمان، عمل دراماتیک، صحنه پردازی، دیالوگ، زبان و موقعیت، کشمکش و شخصیت پردازی تشخیصداده شدند. روش کار در رساله به صورت مروری بر مقاله ها و رساله ها و کتاب ها بوده است.

کلیدواژه ها:

انوار سهیلی ، واعظ کاشفی ، کلیله و دمنه ، ادبیات نمایشی ، قرن نهم.