بررسی آراء فقهای شیعه و اهل سنت در مورد جواز یا ممنوعیت بکارگیری سلاحهسته ای

رهنمودهای قرآنی در خصوص حرمت ریختن بی دلیل خون انسانها و توصیه به حفظ کرامت انسانی، جلوگیری از نابودی حرثو نسل، ویرانی پرستشگاه ها و نیز سیره نبوی و خلفای راشدین در ایجاد محدودیت در سلاح ها و وسایلی که غیر نظامیان را موردهدف قرار می دهند از جمله مسموم کردن آبها و چاه ها، سوزانیدن مزارع و خانه ها، تخریب معابد، نشان از حرمت استفاده ازچنین سلاح هایی دارد که امروزه در قالب سلاح های بیولوژیک، شیمیایی و هسته ای مصداق یافته اند. دربین فقهای متقدم ومتاخر، اعم از شیعه و اهل سنت در حرمت یا حلیت استفاده یا برخورداری از چنین سلاح هایی اتفاق نظر وجود ندارد . در اینپژوهش که به شیوه تحلیلی صورت می پذیرد بر آنیم تا ضمن ارایه نظرات و فتاوای موافقین و مخالفین در اهل سنت و شیعهبه مبانی ادله فقهی آنان در حرمت یا جواز استفاده از سلاح های شیمیایی و بیولوژیک پردخته و به این مساله تحقیق پاسخدهیم که چگونه می توان با استناد به ادله و آرای ماخوذ از قرآن و سنت نبوی و سایر ادله و اصول فقه به حکم شرعی و فقهیمبنی بر حرمت استفاده از سلاح های کشتار جمعی در عصر حاضر پرداخت و اینکه آموزه های اسلامی و احکام فقهی تا چهمیزان با قوانین موضوعه منع سلاح های کشتار جمعی در عصر حاضر انطباق دارد . نتیجه پژوهش نشان می دهد قرنها قبل ازتصویب ممنوعیت استفاده از این گونه سلاح ها در مجامع بین المللی،در آموزه های دینی اسلامی منع استفاده از چنین سلاحهایی مورد تاکید جدی قرار گرفته و قاطبه علما و فقهای فریقین به منع استفاده ازسلاح های هسته ای و شیمیایی در عصرحاضر نیز نظر دارند . همچنین اکثریت فقهای معاصر قائل به حرمت مطلق و عده محدودی نیز قائل به استفاده مشروط از جملهبرای مقابله به مثل و دفع خطر از کیان مسلمین هستند و در حقیقت در خصوص حرمت استفاده از این گونه سلاح ها بینفقهای شیعه و اهل سنت اجماع وجود دارد

کلیدواژه ها:

قرآن ، سنت ، سلاح های کشتار جمعی ، سلاح هسته ای ، فقهای شیعه و سنی