طراحی، اجرا و ارزشیابی روش آموزشی میکرولرنینگ بر ارتقاء صلاحیت بالینی دانشجویان پرستاری ترم ۸

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 627

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HWCONF14_015

تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1402

چکیده مقاله:

مقدمه: ماموریت اصلی آموزش پرستاری، تربیت پرستارانی توانمند و شایسته است که صلاحیت بالینیکافی داشته باشند. یکی از چالش های موجود در آموزش پرستاری فارغ التحصیل کردن نیروهایی استکه صلاحیت بالینی کافی را ندارند. تحقیقات نشان داده است که استفاده از روش های نوین تدریس میتوانند نقش موثری در ارتقاء این مهارت اساسی داشته باشند. هدف از این مطالعه طراحی، اجرا وارزشیابی روش آموزشی میکرولرنینگ بر ارتقاء صلاحیت بالینی دانشجویان ترم آخر پرستاری می باشدکه برای اولین بار در ایران انجام شد.روش کار: این پژوهش از نوع پژوهشی نیمه تجربی در آموزش وپرورش است . نمونه پژوهش شامل کلیه دانشجویان ترم آخر پرستاری در نیمسال اول (N=۲۷) بهعنوان گروه کنترل و در نیمه دوم (N=۲۲) به عنوان گروه مداخله در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ دردانشکده پرستاری الیگودرز بود . گروه کنترل آموزش معمول سنتی را دریافت کردند. گروه مداخله علاوهبر آموزش معمول، ابتدا نیازهای آموزشی دانش آموزان را با استفاده از نیازسنجی شناسایی و اولویتبندی کردند. سپس بر اساس نتایج نیازسنجی، محتوای آموزشی (فیلم، کارگاه، جزوه، چک لیست،پادکست) توسط کارشناسان مرتبط با هر موضوع تهیه و به تدریج در دوره کارآموزی در قالب یادگیریخرد (بایت اندازه) در اختیار دانشجویان قرار گرفت. در مدت ۲ ماه ارزیابی بر اساس چک لیست هایاستاندارد ارزیابی صلاحیت بالینی وزارت بهداشت انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۶مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتیافته ها: هر دو گروه از نظر مشخصات فردی مشابه بودند (p>۰.۰۵)بیشتر مشارکت کننده ها (۵۱ درصد، ۲۴ نفر) زن بود. میانگین جمع نمره صلاحیت بالینی در گروه مداخله۱۸/۰۰ ± ۱/۴۱ و در گروه کنترل ۱۶/۹۱±۰/۹۲ بود. حیطه نقش کمک کننده با ۸۳ / ۲۲ ± ۱۳ / ۷۱درصد و حیطه نقش کاری با ۸۹/۳۷ ± ۷/۶۴ درصد به ترتیب کمترین و بیشترین نمره در حیطه هایصلاحیت بالینی به دست آمد. نمره صلاحیت بالینی دانشجویان گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترلافزایش معنی داری نشان داد (p<۰/۰۵). نتیجه گیری: با توجه به تکنولوژی روزافزون در حوزهپرستاری و آموزش، میکرولرنینگ میتواند به عنوان یک روش موثر در ارتقاء صلاحیت بالینی پرستارانمورد استفاده قرار گیرد. این روش میتواند امکان آموزش و آماده سازی مستمر برای پرستاران را فراهمکند و آنها را قادر به، به روزرسانی دانش خود در زمینه های مختلف بالینی کند.

نویسندگان

معصومه عبدی

دانشکده پرستاری الیگودرز، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

معصومه فولادوندی

دانشکده پرستاری الیگودرز، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

الهه سرلک

دانشکده پرستاری الیگودرز، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران

امید غفوری

دانشکده پرستاری الیگودرز، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، خرم آباد، ایران