اثربخشی درمان هیجان مدار بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیزکردن درد در بیماران مبتلا به دردمزمن با ناگویی هیجانی

مقدمه: درد مزمن از رایج ترین مشکلات طبی است که زندگی بیماران را در ابعاد زیستی، اجتماعی، حرفه ای و تحصیلی متاثر می سازد. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیزکردن درد در بیماران مبتلا به دردمزمن با ناگویی هیجانی انجام شد. روش: این پژوهش مطالعه تجربی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری، همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن شهر اصفهان در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه­گیری با روش  نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه و طی دو مرحله صورت گرفت. به این ترتیب تعداد ۲۴ بیمار مبتلا به درد مزمن که در پرسش­نامه ناگویی هیجانی ترونتو (۱۹۹۴) نمره بالای ۶۰ دریافت کرده بودند، انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (۱۲ = n). گروه آزمایش درمان آنلاین هیجان­مدار را به مدت ۱۲ جلسه هفتگی دریافت کرده و گروه کنترل هیچ­گونه مداخله­ای دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده پژوهش شامل پرسش­نامه مقیاس فاجعه­آمیز کردن درد سالیوان (۱۹۹۵) و پرسش­نامه حساسیت اضطرابی تیلور وکاکس (۱۹۹۸) بود که در سه مرحله پژوهش تکمیل شد. داده­های به ­دست آمده با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین های تعدیل شده متغیرهای حساسیت اضطرابی و فاجعه آمیز کردن درد در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P). پس می توان نتیجه گرفت که درمان هیجان مدار بر حساسیت اضطرابی، فاجعه آمیز کردن درد در بیماران مبتلا به درد مزمن با ناگویی هیجانی اثربخش است(۰۵/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به اثرگذاری درمان هیجان مدار بر متغیرهای پژوهش میتوان از این روش درمان برای بهبود بیماران مبتلا به درد  مزمن با ناگویی هیجانی سود جست.

کلیدواژه ها:

Emotion-focused therapy ، Catastrophization ، Chronic pain ، Affective Symptoms ، حساسیت اضطرابی ، درد مزمن ، درمان هیجان مدار ، فاجعه آمیز کردن درد ، ناگویی هیجانی