مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و ذهن آگاهی بر اجتناب تجربی و تحمل پریشانی مورد مطالعه: در نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا

این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر طرحواره های ناسازگار اولیه و ذهن آگاهی بر اجتناب تجربی و تحمل پریشانی در نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه با گروه گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش نوجوانان دختر با شاخص توده بدنی بالا در متوسطه دوم از خانواده نظامیان در یکی از شهرک های نظامی شهر تهران در ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که از میان آنها با روش نمونه گیری در دسترس ۴۵ نفر انتخاب و در سه گروه ۱۵ نفری گمارش شدند. گردآوری داده ها با چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی-فرم محقق ساخته، پرسشنامه اجتناب تجربی (باند و همکاران، ۲۰۱۱) و پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵) صورت گرفت.توده بدنی بر اساس BMI ارزیابی شد.آزمودنیهای هر دو گروه ۸ جلسه آموزش دریافت کردند اما آزمودنیهای گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. داده ها، با استفاده از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که در مرحله پسآ زمون بین میانگین نمره کل تحمل پریشانی و ابعاد آن و نمره کل اجتناب تجربی در افراد سه گروه از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰>P). این تفاوت در مرحله پیگیری نیز از نظر آماری معنادار بود (۰۵/۰>P). نتایج آزمون تعقیبی بنفرونی نشان داد در میزان اثربخشی دو روش آموزش طرحواره های ناسازگار اولیه و ذهن آگاهی بر اجتناب تجربی تفاوت معناداری وجود ندارد (۰۵/۰ذهن آگاهی بر تحمل پریشانی در مراحل مختلف سنجش موثرتر بوده است (۰۵/۰>P)

کلیدواژه ها:

اجتناب تجربی ، تحمل پریشانی ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، ذهن آگاهی ، شاخص توده بدنی بالا