مسیریابی بهینه در محیط GIS برای تخلیه‎ی اضطراری آسیب‎دیدگان از حوادث ناگهانی

هدف از این مقاله، توسعه ی یک مدل برپایه‎ی سامانه‎ی اطلاعات مکانی، به‎منظور پاسخ‎گویی به مسئله‎ی جست‎وجوی مسیر بهینه، برای تخلیه و انتقال سریع آسیب دیدگان حوادث ناگهانی به مناطق امن از پیش تعیین‎شده است. در بسیاری از حوادث، بهترین گزینه، جابه‎جایی افراد نجات یافته از بلایا که در منطقه‎ی تحت تاثیر مخاطره واقع شده اند، به مناطق امن است. پس تخلیه‎ی اضطراری، از نخستین مراحل مدیریت بحران به‎شمار می‎رود که باید در کمترین زمان ممکن انجام شود. چالش اصلی در مدیریت تخلیه‎ی اضطراری، هدایت مردم در مسیرهای بهینه برای دست‎یابی به مناطق امن مورد نظر است. از این رو، به‎دلیل لزوم سرعت در تخلیه‎ی منطقه‎ی تحت خطر، وجود یک طرح مسیریابی بهینه و کارآمد، بسیار ارزشمند است. مدل پایه برای مسیریابی بهینه در این پژوهش، دایجسترا است که با مقید شدن به پاره ای شرایط خاص، برای حادثه‎ی زلزله بهینه شده است. از آنجاکه فرایند مسیریابی برای تخلیه‎ی اضطراری آسیب‎دیدگان می بایست به‎کرات (برابر حاصل ضرب تعداد بلوک های ساختمانی در تعداد نواحی امن مربوطه) انجام پذیرد، مهم ترین ویژگی الگوریتم پیشنهادی سرعت بالای آن است. قابلیت و سرعت روش پیشنهادی، در یک شبکه‎ی مجازی شبیه سازی‎شده و همچنین در یک شبکه‎ی واقعی معابر شهری واقع در منطقه‎ی ۷ شهرداری تهران، مورد آزمون قرار گرفته است. آزمایش‎های انجام شده حاکی از آن است که برای تعیین مسیر بهینه در یک شبکه‎ی واقعی شهری با ۴۳۲ گره بلوک ساختمانی، ۱۱ گره ناحیه‎ی امن و تعداد ۱۱۸۹ یال، تنها نیاز به زمانی در حدود ۹۰ ثانیه است. قابلیت جست‎وجوی چند مقصدی مدل در یک بار اجرای آن، از دیگر ویژگی های روش پیشنهادی است.

کلیدواژه ها:

تخلیه‎ی اضطراری ، زلزله ، مسیریابی بهینه ، نظریه‎ی گراف