بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و رفتارهای پرخطر: نقش میانجی گری معنویت

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت کنترل و کاهش رفتارهای پرخطر (آسیب ­های اجتماعی) در سلامت عمومی و اجتماعی، و همچنین، سبک­ های دلبستگی در تمامی مراحل و ابعاد زندگی، مطالعه­ پیش­رو با هدف بررسی رابطه بین سبک­ های دلبستگی و رفتارهای پرخطر با نقش میانجی­گری ابعاد معنویت انجام شد. روش ها: روش پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه آماری، تمامی دانشجویان دانشگاه­ های تهران بودند (از مقطع کارشناسی تا دکتری) که به روش نمونه ­گیری خوشه­ ای چند مرحله ­ای نمونه­ ای با حجم ۴۲۰  شرکت­ کننده انتخاب شدند. برای جمع­ آوری داده­ ها نیز از سنجه ­ها شامل: مقیاس دلبستگی بزرگسالی بازبینی­ شده (AAI-۱۵)، پرسشنامه معنویت (SQ-۲۹)، و مقیاس کوتاه رفتارهای پرخطر جوانان (YHBSS-۱۴) استفاده شد. در نهایت، ۳۹۳ شرکت­ کننده وارد تحلیل شدند (نمونه نهایی). یافته ها: نتایج نشان داد که مدل تبیین سبک ­های دلبستگی و رفتارهای پرخطر با نقش میانجی­ گری ابعاد معنویت از برازش مطلوبی برخوردار است. مبتنی بر نتایج، اثر مستقیم سبک دلبستگی ایمن بر معنویت و رفتارهای پرخطر مثبت و معنادار بود (۰/۰۱P<). همچنین، اثر مستقیم سبک­ های اجتنابی و اضطرابی بر معنویت و رفتارهای پرخطر، منفی و معنادار بود (۰/۰۱P<). اثر مستقیم معنویت بر رفتارهای پرخطر نیز منفی و معنادار بود (۰/۰۱P<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که افزایش معنویت می ­تواند منجر به کاهش رفتارهای پرخطر (آسیب­ های اجتماعی) گردد. در اصل، معنویت در نقش یک ضربه­ گیر برای رفتارهای پرخطر عمل می­ کند که در نهایت می­ تواند سلامت عمومی و اجتماعی را به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Attachment Styles ، High-risk Behaviors ، Social Harms ، Spirituality. ، سبک های دلبستگی ، رفتارهای پرخطر ، آسیب های اجتماعی ، معنویت.