خودکارآمدی رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون

مقدمه و هدف: افزایش فشارخون یکی از مهم ترین مسائل سلامت عمومی درجهان امروز است؛ در این خصوص، خودکارآمدی اطمینان­خاطری است که شخص درباره انجام فعالیت خاصی احساس­می کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان خودکارآمدی رفتارهای ارتقا­دهنده سلامتی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون در شهرستان فریدن استان اصفهان در سال ۱۳۹۰ انجام­گرفت.   مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در میان ۲۵۸ نفر از مبتلایان به پرفشاری خون مراجعه­کننده به پانزده مرکز بهداشتی درمانی شهرستان فریدن که به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب­شدند، انجام­گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسش­نامه استاندارد شامل اطلاعات دموگرافیک با نه پرسش و خودکارآمدی با پنج گویه بود. داده های توسط نرم­افزار آماری SPSS ویرایش هجدهم با کمک آمار توصیفی و آزمون های پارامتریک تحلیلی، ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک­طرفه و تی تست مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰ مورد آزمون قرار­گرفتند.   نتایج: میانگین سن افراد ۹۱/۱۰±۲۴/۶۶، ۱۲۰ نفر مرد (۵/۴۶ درصد)، ۱۳۸ نفر زن (۵/۵۳ درصد) بود. میانگین امتیاز خودکارآمدی ۷۳/۱۱±۱۴/۶۱ (محدوده امتیاز ۰- ۱۰۰)، و درک خودکارآمدی نسبت­به رفتارهای، مصرف مرتب داروها با ۱۳/۱۸±۲۵/۹۲ و کاهش وزن با ۷/۲۵±۸۸/۲۸ به­ترتیب دارای بیشترین و کمترین امتیاز بود. ۴/۷۴ درصد دارای درک خودکارآمدی خوبی بودند. میان درک خودکارآمدی و شغل (۰۰۹/۰p=)، وضعیت تاهل (۰۴۵/۰p=)، وضعیت درآمد (۰۲۳/۰p=) و سطح تحصیلات (۰۱۶/۰p=) اختلاف آماری معناداری وجود­داشت.   نتیجه گیری: میزان درک خودکارآمدی در ارتباط با رفتارهای ارتقا­دهنده سلامت در سطح خوبی بود و می توان با ارائه آموزش به­خصوص از طریق پزشکان خودکارآمدی بیشتری را پیش­بینی­کرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، پرفشاری خون ، ارتقای سلامت