بررسی و تاثیر ظرفیت تحمل جاذبه های گردشگری بر ازدحام درک شده (نمونه موردی: طرقبه)

تا اواخر دهه ۱۹۷۰، گردشگری به عنوان فعالیتی بدون خطر معرفی و همواره بر پیامدهای مطلوب و منافع اقتصادی آن تاکید می شد. از دهه ۱۹۸۰ یافته ها و گزارش های تحقیقی متعدد، پیامدهای زیست محیطی، اجتماعی و فرهنگی نامطلوب گردشگری را مورد تایید قرار دادند. هدف تحقیق، بررسی و تاثیر ظرفیت تحمل جاذبه های گردشگری بر ازدحام درک شده نمونه موردی طرقبه است. از نظر روش شناسی، این پژوهش از نوع تحقیقات پیمایشی است که به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی و تحلیلی است. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش را دو گروه، شامل؛ بازدید کنندگان یا گردشگران داخلی که سالانه حداقل یک بار یا بیشتر به طرقبه سفر کرده اند و همچنین کارشناسان و خبرگان گردشگری تشکیل می دهند. در این تحقیق با توجه به دسترسی محقق به گردشگران و بازدیدکنندگان طرقبه درنهایت ۷۴ نفر به عنوان پرسش شونده انتخاب شدند. در رابطه با کارشناسان و خبرگان نیز با استفاده از تکنیک دلفی، حدود ۲۰ نفر انتخاب و سوالات مربوط به بخش تحلیل استراتژیک از بین آن ها پرسیده شد. نتایج نشان داد تمامی ابعاد (به جز بعد پذیرایی) از سطح متوسط ۳ کمتر بوده اند. همچنین آزمون تی دو نمونه مستقل نشان داد که بین متغیر جنسیت (زن و مرد) در ظرفیت تحمل جاذبه ها بر ازدحام درک شده ناشی از حضور گردشگران تفاوتی وجود ندارد، اما در بین وضعیت تاهل (مجرد و متاهل) و زائر و مجاور تفاوت معنادار وجود دارد. در رابطه همبستگی نیز مشخص شد بین متغیرهای درآمد ماهیانه، میزان سفر به طرقبه، وضعیت سنی، تحصیلات و مدت اقامت گردشگران با ابعاد پژوهش همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، طرقبه ، ظرفیت تحمل ، ازدحام درک شده ، تحلیل استراتژیک ، تعیین ظرفیت پذیرش