بررسی جرم شناختی قاچاق انسان (مطالعه موردی روسپی گری )

قاچاق انسان، خصوصا قاچاق زنان و کودکآن که به بردگی عصر مدرن شهرت دارد، یکی از مصادیق جرائم سازمان یافته است که از ابتدای دهه ی ۱۹۹۰ میلادی شدت یافته و تا این که در این سال های اخیر به یک معضل جهانی تبدیل شده است که معمولا باهدف قاچاق زنان و کودکان، یا قاچاق برای بهره کشی جنسی موردبحث قرار می گیرد. در حال حاضر قاچاق پدیده ای بسیار گسترده تر در سطح جهانی به شمار می رود. به طوری که بسیاری از زنانی که در گریز از فقر و جستجوی یافتن یک زندگی بهتر به ترک خانه و میهن خود دست می زده اند، نه تنها به آن دست پیدا نکرده، بلکه بیش ازپیش در گردابی فرو می روند که هیچ راه گریزی برایشان فراهم نیست. قاچاق انسان به عنوان یک رفتار بزهکارانه مستوجب مجازات در ایران سابقه چندان طولانی قانونی ندارد، اما به دلیل فقدان آمار جنایی دقیق، نمی توان از نرخ ارز واقعی یا نزدیک به واقع از قاچاق زنان سخنی راند. ولی آنچه در روزنامه ها یا زبآن همگانی است، نشانگر آمار نگران کننده قاچاق انسان در ایران است. پژوهش حاضر تلاشی جهت بررسی بسیاری از زوایای مبهم و ضعف های موجود در نظام حقوقی داخلی و بین المللی در موضوع قاچاق انسان را دارد. نگارنده همچنین با ارائه راهکارها و پیشنهاد های سازنده، در ابهام زدایی و هماهنگ کردن هرچه بیشتر حقوق کیفری ایران با اسناد بین المللی موجود سعی وافری را عرضه داشته است.

کلیدواژه ها:

قاچاق انسان ، بردگی نوین ، فحشاء ، روسپی گری ، کنوانسیون های بین المللی ، جرائم سازمان یافته