تطبیق نظریه های سازنده جامعه شناسی برای دوران کودکی در جهت مطالعه تجربیات روزمره و زندگی اجتماعی کودکان

امروزه روش نظریه پایه سازه گرایی همانطور که بیان شده است ریشه های صریح خود را در عمل گرایی کنش متقابل نمادین دارد که عمدتا در دانشگاه ها در اوایل و اواسط قرن بیستم توسعه یافت. کنش متقابل گرایی نمادین، افراد را به عنوان عواملی فعال و تفسیری در نظر می گیرد که خود، هویت ها، معانی، کنش های اجتماعی، جهان های اجتماعی و جوامع را از طریق کنش متقابل می سازند. کنش متقابل نمادین یک دیدگاه نظری با پایان باز است که مطالعه کنش، فرآیند و معانی را با تمرکز بر نحوه ساخت و مذاکره مردم معانی، دستورات و کنش ها در زندگی روزمره خود تقویت می کند. در این فصل، استدلال می کنیم که سازنده گرا، شامل بسته نظریه-روش آن که بر اساس کنش متقابل نمادین و سنت مکتب ساخته شده است، می تواند بیشتر با جامعه شناسی جدید دوران کودکی ترکیب شود تا دنیای اجتماعی کودکان و معانی، دستورات و کنش های مورد مذاکره را مطالعه کند.

کلیدواژه ها:

نظریه مبانی سازنده ، تعامل گرایی نمادین ، جامعه شناسی ، زندگی اجتماعی کودکان.