توجه شهرداریها به مقاوم سازی سازه ها در بهبود عملکرد اجزاء سازه

مقاوم سازی ساختمان، اغلب می تواند مقرون به صرفه تر از ساخت یک مرکز جدید باشد. هدف باید ایجاد یک ساختمان با عملکرد بالا با استفاده از فرآیند طراحی یکپارچه و کل ساختمان برای پروژه در مرحله برنامه ریزی باشد که اطمینان حاصل کند کلیه اهداف اصلی طراحی را برآورده می کند. موضوع فرسودگی بافت قدیمی، امروزه یکی از مهم ترین چالش ها و مسائل اغلب شهرهای کهن ایرانی است که فرا روی جامعه ی تصمیم گیران و برنامه ریزان شهری قرارگرفته است. در دهه های اخیر رشد شتابان شهرنشینی و توسعه و گسترش بی رویه شهرها؛ تنگناها، معضلات و پیچیدگی هایی را به همراه داشته که شدت یافتن ضرباهنگ "تغییر فضایی- کالبدی" در بخش های قدیمی و مرکزی شهرها از پیامدهای آن پدیده بوده است. از جمله نظریاتی که در واکنش به گسترش پراکنده شهرها و در ساماندهی همین بافت ها مطرح شده است می توان به نظریه رشد هوشمند شهری اشاره نمود که بر مبنای اصول توسعه پایدار و شهر فشرده شکل گرفته و در قالب یک تئوری برای پایدار ساختن فرم فضایی شهرها تدوین گردیده است. با توجه به روند رو به رشد جمعیت و توسعه شهرها، بحث کاربری اراضی برای استفاده بهینه از زمین، اهمیتی فوق العاده پیدا کرده است. از این رو ساخت و ساز مجتمع های بزرگ مسکونی و تجاری در شهرها، کلان شهرها و مناطق آزاد در حال توسعه، رشد چشمگیری یافته است. از طرف دیگر تمایل به استفاده از زمین های نامناسب به لحاظ توپوگرافی در محیط های شهری، که قبلا مورد توجه قرار نمی گرفتند، بسیار افزایش یافته است. اهمیت بالای چنین سازه هایی از لحاظ فنی و اقتصادی، بررسی ژئوتکنیکی بسیار دقیق تری را از لحاظ ظرفیت باربری، نشست و پایداری می طلبد.

کلیدواژه ها:

مقاوم سازی ، سازه های بتی ، مدیریت شهری