مطالعه تاثیر محلول پاشی متانول و اسیدآمینه گلایسین بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیک در ارقام مختلف چغندر علوفه ای

به منظور بررسی صفات مورفولوژیک، کیفیت و کمیت ارقام (ژنوتیپ های) مختلف چغندر علوفه ای تحت محلول پاشی متانول و اسیدآمینه گلایسین، پژوهش حاضر در سال ۱۳۹۷ در دو منطقه همدان و قم اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. فاکتورهای این آزمایش شامل مصرف متانول در سه سطح (شاهد، ۱۵ و ۳۰ درصد حجمی متانول)، مصرف گلایسین در دو سطح (شاهد و چهار گرم به ازای هر لیتر متانول مصرفی) و ارقام چغندر علوفه ای در شش سطح (SBSI۰۵۰، SBSI۰۵۱، SBSI۰۵۲، Brunium، Jamon و Kyros) بود بر اساس نتایج، مناطق مورد ارزیابی تفاوت معنی داری در سطح یک درصد را نشان دادند. عملکرد ریشه در منطقه همدان نسبت به قم به طور میانگین ۴۰/۵۹ تن در هکتار بیشتر و تفاوت عملکرد کل ۴۵/۵۳ تن در هکتار بود. محلول پاشی متانول به طور میانگینسبب افزایش عملکرد ریشه به مقدار ۱۶/۵۶ تن در هکتار و عملکرد ماده خشک به میزان ۲/۸۵ تن در هکتار نسبت به تیمار شاهد شد. اما سطوح مختلف مصرف متانول تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. محلول پاشی گلایسین نیز تفاوت معنی داری را در صفات کمی ایجاد نمود، میانگین عملکرد کل را ۱۷/۴۷ تن در هکتار افزایش داد. در بررسی عملکرد کیفی شامل پروتئین خام و درصد قابلیت هضم ریشه، بین سطوح مختلف متانول و گلایسین تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتایج نشان دادند که بین ژنوتیپ ها نیز تفاوت معنی دار در سطح یک درصد وجود داشت. بر اساس نتایج اثرات متقابل ژنوتیپ و متانول، ژنوتیپ kyros در منطقه همدان به انضمام سطح محلول پاشی ۱۵ درصد حجمی با ثبت رکورد میانگین ۱۲۰ تن در هکتار عملکرد ریشه، میانگین ۲۰ تن در هکتار عملکرد ماده خشک ریشه و میانگین ۱۴۲ تن در هکتار عملکرد کل به عنوان بهترین گزینه قابل توصیه می باشد.

کلیدواژه ها:

چغندر علوفه ای ، صفات کیفی ، عملکرد کل ، عملکرد ماده خشک ، متانول ، محلول پاشی