ارزیابی مقدماتی ژرم پلاسم جدید چغندرقند از نظر تحمل به شوری

بهبود تحمل به تنش شوری در گیاهان زراعی نیازمند وجود منابع ژنتیکی متنوع است. این تحقیق در سال ۱۳۹۴ به­منظور ارزیابی تحمل به شوری ژنوتیپ­های جدید وارداتی به؜صورت آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با ۱۵ ژنوتیپ مولتی­ژرم چغندرقند و دو شاهد (جمعا ۱۷ ژنوتیپ) به؜عنوان فاکتور اول و دو سطح شوری صفر و ۱۶ دسی زیمنس بر متر به؜عنوان فاکتور دوم در گلخانه مرکر تحقیقات و آموزش کشاورزی استان اصفهان با سه تکرار انجام شد. صفات درصد سبز شدن، درصد استقرار بوته و شاخص STI (تحمل به شوری) ثبت گردید. براساس نتایج، همه ۱۵ ژنوتیپ مورد بررسی تفاوت معنی­دار با شاهد متحمل ۷۲۳۳-P.۲۹ داشتند و در بین ژنوتیپ­های مورد بررسی، ژنوتیپ؜های شماره ۱، ۲، ۳، ۵، ۷، ۸، ۱۰، ۱۱، ۱۲ و ۱۴ جزء ژنوتیپ؜های متحمل شناخته شدند. نتایج نشان داد که بین ژنوتیپ­ های جدید با شاهد متحمل در شرایط تنش، بارزترین تفاوت در درصد استقرار نهایی بوته در شرایط تنش به؜دست آمد. میانگین درصد جوانه زنی ژنوتیپ­های جدید نسبت به شاهد متحمل حدود شش درصد افزایش نشان داد، اما میانگین درصد استقرار بوته که یک صفت مهم در تحمل به شوری می­باشد در ژنوتیپ­های جدید نسبت به شاهد، ۵۳/۲۵ درصد افزایش نشان داد.

کلیدواژه ها:

درصد استقرار بوته ، درصد سبز شدن ، درصد استقرار بوته Beta vulgaris ، شاخص STI