بررسی مفهوم شکر نعمت در قرآن و سنت، آثار و پیامدهای فردی و اجتماعی آن

یکی از مباحث مهم و فضایل اخلاقی که زینت بخش وجود هر انسانی است صفت شکرگزاری می باشد، که در کلام وحی و دیدگاه ائمه اطهار (علیهم السلام) به آن توصیه شده و در مورد آن سخن های فراوان گفته شده است. شکر به معنای قدردانی نعمت منعم و آثار این قدردانی در قلب؛ خضوع، خشوع محبت و خشیت است و در زبان، ثنا، مدح و حمد و در جوارح، اطاعت و به کار بردن جوارح در رضای منعم است. این تحقیق به روش توصیفی – تحلیلی و با هدف بررسی مفهوم شکر نعمت در قرآن و سنت، آثار و پیامدهای فردی و اجتماعی آن انجام گرفته است. یافته ها حاکی از آن است که شکر مورد توجه و سفارش خدای متعال و وظیفه همه انسان هاست که در قرآن و روایات به آن توصیه شده و برکات زیادی برای شاکران بیان شده است. آثار فردی شکرگزاری که عبارتند از: فراوانی نعمت، کسب فضایل اخلاقی و دوری از زشتی ها، دوام و ثبوت نعمت، ایمن بودن از انواع بلاها است. اما علاوه بر آثار فردی، آثار اجتماعی نیز برای شکر وجود دارد. بالا رفتن روحیه شکرگزاری در اجتماع باعث نزدیک شدن دل ها به یکدیگر شده، روابط سالم اجتماعی را رشد می دهد، جامعه را به سوی ترقی پیش برده، انسان ها را به سوی خیررسانی به دیگران تشویق می کند.

کلیدواژه ها:

شکر نعمت ، قرآن ، سنت ، آثار فردی ، آثار اجتماعی.