تأثیر درآمد بر مکان یابی مسکونی (مطالعه موردی شهر تبریز)

از حوزه های جدید کاربرد اقتصاد سنجی، موضوعات مربوط به اقتصاد شهری می باشد. در این میان، تحلیل مکان یابی فعالیت ها و خدمات شهری توسط بنگاه ها و مکان یابی واحدهای مسکونی توسط خانوارها از مباحث جالب در این زمینه محسوب می شود و به کمک تکنیک های اقتصاد سنجی خرد (Microeconomeirics) می توان رفتار مبتنی بر انتخاب واحدهای مسکونی توسط خانوارها را به شکل مناسب مدل سازی کرد. از سوی دیگر، با توجه به اینکه واحدهای مسکونی، مهمترین کاربری زمین در مناطق شهری است و مخارج مسکن سهم قابل توجهی از کل مخارج خانوارهای شهری ایران را به خود اختصاص می دهد، مدل ساز مکان یابی واحدهای مسکونی جهت استقرار خانوارهای شهری با استفاده از یک الگو و تکنیک مناسب از اهمیت خاصی برخوردار است. لذا در این مطالعه سعی شده است تا تأثیر درآمد خانوارها بر مکان یابی مسکونی خانوارهای شهر تبریز در سال 1390 مورد بررسی قرار گیرد و میزان اثر گذاری این متغیر بر احتمال انتخاب مکان مسکونی این خانوارها اندازه گیری شود. همچنین برای اجتناب از خطای تصریح، اثر سایر متغیرها از جمله بعد خانوارها، قیمت هرمتر مربع واحد مسکونی بررسی شده است. برای مدل سازی مکان یابی واحدهای مسکونی، اطلاعات مورد نیاز بر اساس نمونه گیری از خانوارهای ساکن در شهر تبریز در سال 1390 با حجم 188 خانوار به صورت داده های مقطعی جمع آوری شده است و به کمک این داده ها و با استفاده از مدل انتخاب گسسته ی لاجیت ترتیبی مدل تحقیق تخمین زده شده است. نتایج حاصل از تخمین نشان می دهد که با افزایش درآمد خانوار، خانوارها مناطقی با ارزش معاملاتی بالا را برای اسکان بر می گزینند و همچنین با کاهش فاصله زمانی بین محل کار سرپرست خانوار و واحد مسکونی احتمال انتخاب واحد مسکونی مورد نظر برای سکونت افزایش می یابد. همینطور با افزایش ارزش معاملاتی املاک انگیزه خانوارها از انتخاب مکان مسکونی در نزدیکی محل کار زیاد می شود.

کلیدواژه ها:

مکان یابی مسکونی ، مخارج خانوار ، قیمت منزل مسکونی ، مدل لاجیت ترتیبی