اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع دبستان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخش بودن آموزش مبتنی بر پذیرش بر دو متغیر نگرش تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر ماهشهربود. این پژوهش نیمه آزمایشی، دربرگیرنده طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری شامل ۱۳۰۰ نفردانش آموز پسرپایه ششم درشهر ماهشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. نمونه دربرگیرنده دو گروه (گروه کنترل ۲۵ نفر و گروه آزمایشی ۲۵ نفر) که به روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. داده ها به وسیله پرسشنامه نگرش تحصیلی اکبری((۱۳۸۳ گردآوری شد. دانش آموزان گروه آزمایشی در طول ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای با روش آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دیدند. دانش آموزان گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. داده های پرسشنامه های پژوهش با نرم افزار SPSS- ۲۲ و روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره ( آنکوا) ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات آزمون نگرش تحصیلی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون درگروه های آزمایش و کنترل ، تفاوت معناداری وجود داشت F=۹۹/۱۷۰)، .(p <۰/۰۰۱ همچنین میانگین نمرات آزمون پیشرفت تحصیلی در مرحله پیش آزمون و پس آزمون درگروه های آزمایش و کنترل ، تفاوت معناداری وجود داشت F =۷/۳۶)، .(p <۰/۰۰۱ در نتیجه روش آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد را می توان به عنوان رویکردی موثر برای بهبود نگرش به تحصیل و همچنین افزایش سطح پیشرفت یا عملکرد تحصیلی دانش آموزان در نظر گرفت تا از این طریق بتوان دانش آموزان را به رشدو بالندگی و تعهد بیشتر تشویق نمود.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد ، نگرش تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی.