اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی مادران دانشآموزان کم توان ذهنی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی مادران دانش آموزان کمتوان ذهنی بود. روش پژوهش حاضر از نوع شبهآزمایشی است که در آن از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان کمتوان ذهنی آموزش پذیر حاضر در مدارس استثنایی شهرستان شبستر در سالتحصیلی ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ در مقطع ابتدایی بود. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. و از بین مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهر شبستر ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. سپس هر دو گروه پرسشنامه شادکامی آکسفورد را تکمیل کردند و بعد از آن گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه دو ساعته براساس پروتکل فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد مورد مداخله قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله و آموزشی دریافت نکرد و در نهایت پرسشنامه پس آزمون توسط هر دو گروه تکمیل گردید و داده های پس از جمع آوری با استفاده از تحلیل کوواریانس((ANCOVA شد. یافته ها نشان داد آموزش فرزندپروری مباتی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی مادران کودکان کمتوان ذهنی تاثیر معناداری داشت ( .(P >۰۵ بنابراین میتوان نتیجه گرفت با توجه به اثربخشی آموزش فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادکامی مادران، میتوان از نتایج این پژوهش در مدارس استثنایی و مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، فرزندپروری مبتنی بر پذیرش و تعهد ، مادران دانش آموزان کمتوان ذهنی.