اثربخشی آموزش ابراز وجود بر پرخاشگری نوجوانان دختر شهر مشهد

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش گروهی ابراز وجود بر کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی دختران نوجوان شهر مشهد بود. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان مریم و شفق شهر مشهد در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ است که به صورت در دسترس و داوطلبانه ۱۰۰ نفر پرسشنامه اضطراب اجتماعی و پرسشنامه پرخاشگری را تکمیل کردند و از بین آنها، ۳۰ نفر که نمره بالاتری گرفته بودند انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش ۸ جلسه آموزش ابراز وجود را دریافت کرد اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. آزمودنی های گروه کنترل و آزمایش پرسشنامه اضطراب اجتماعی (جرابک) و پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری) را قبل و بعد از پایان درمان تکمیل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از تحلیل کواریانس تک متغیره (آنکو) و چند متغیره (مانکو) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش گروهی ابراز وجود در کاهش اضطراب اجتماعی و نیز خرده مقیاس های پرخاشگری کلامی، خصومت و خشم موثر بوده است اما بر پرخاشگری فیزیکی تاثیری نداشته است. بنابراین آموزش ابراز وجود می تواند به عنوان روشی سودمند برای کاهش اضطراب اجتماعی و پرخاشگری دانش آموز دختر دبیرستانی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ابراز وجود ، پرخاشگری ، اضطراب اجتماعی ، دختران نوجوان.