نقش مربیگری (کوچینگ ) در مدیریت آموزشی

مدیریت آموزشی به عنوان یکی از عوامل اساسی و موثر در پیشرفت و بهبود سازمانها و موسسات آموزشی شناخته می شود. این رشته باید به شیوهها و رویکردهای نوینی مجهز باشد تا بتواند به بهبود فرآیندها و دستیابی به اهداف آموزشی کمک کند. در این راستا، نقش مربیگری یا کوچینگ به عنوان یک ابزار قدرتمند در مدیریت آموزشی مورد توجه قرار گرفته است .مربیگری یا کوچینگ به عنوان یک فرآیند تعاملی و هدفمند بین مربی (کوچ) و مشاوره (کوچی ) با هدف بهبود عملکرد، کشف و توسعه استعدادها، افزایش توانمندی ها و رسیدن به اهداف شخصی و حرفه ای شناخته می شود. در مدیریت آموزشی ، کوچینگ به عنوان ابزاری موثر واکنشگرا برای حل مسائل و بهبود عملکرد افراد و تیم ها به کار گرفته می شود .در این مقاله ، به ارائه نتایج تحقیقات و مطالعاتی پیرامون نقش مربیگری در مدیریت آموزشی پرداخته می شود. ابتدا، اهمیت مدیریت آموزشی و چالش های آن در محیط های آموزشی مورد بررسی قرار می گیرد. سپس ، مفاهیم اساسی مربیگری و کوچینگ توضیح داده می شوند و کاربردهای آنها در مدیریت آموزشی بررسی می شود. همچنین ، نقش مربیگری در افزایش انگیزه و تعهد به یادگیری ، بهبود روابط بین اعضای سازمان و افزایش بهرهوری در آموزشها مورد بررسی قرار می گیرد .در نهایت ، این مقاله به ارائه توصیه ها و راهکارهایی برای استفاده بهینه از مربیگری در مدیریت آموزشی می پردازد. به عنوان مثال، نقش رهبران در فرهنگ سازی مربیگری ، ایجاد بسترهای مطلوب برای تعامل مربی و همکاران، و ایجاد برنامه های آموزشی گسترده بر مبنای مدیریت آموزشی و کوچینگ از جمله توصیه های ارائه شده در این مقاله هستند.

کلیدواژه ها:

مربیگری ، کوچینگ ، مدیریت آموزشی ، بهبود عملکرد ، انگیزه یادگیری ، روابط سازمانی .