اقدام پژوهی : چگونه توانستیم مشکل پرخاشگری وعدم سازش آرینا را در کلاس حل کنیم ؟

پرخاشگری رفتاری است که هدف آن آسیب رساندن به خود یا دیگران است ولی انچه اهمیت دارد درآن انگیزه و نیت است که شخص از خود رفتاری بروز میدهد.در آدمی پرخاشگری نتیجه تعامل پیچیده ای بین تمایلات ذاتی و پاسخهای آموخته شده است و به دونوع می باشد، پرخاشگری فردی و پرخاشگری جمعی یا گروهی که در نوع اول کودک نسبت به افراد بالغ یا همسن خود، پرخاشگری نشان میدهد ولی این حملات به صورت فردی انجام میشودسلامت روانی دختران ، عدم امنیت روانی ، رفتارهای پرخاشگرانه خود والدین ، خود از عواملی هستند که کودکان را پرخاشگر می کند. بنابراین هدف از مقاله بررسی رفتار پرخاشگری به عنوان یکی از علائم بروز عدم سلامت روانی در دانش آموزان دختر شهر بندرعباس می باشد.در این تحقیق از روش زمینه یابی استفاده شده تا متغییرها و روابط آنها مورد بررسی قرار گیرد.جامعه آماری ما در این پژوهش کلیه معلمین مقطع ابتدایی دخترانه ناحیه دو شهر بندرعباس میباشد. برای نتیجه گیری دراین پژوهش میتوان گفت که شخص پرخاشگر رفتارهایی مثل آسیب رساندن به خود یا دیگران، حمله کردن، کینه توزی ،و… از خود بروز میدهد.این عوامل ریشه درخانواده داشته ، چنانچه معلمان محترم هم در پرسشنامه ها اظهار داشته اند خانواده هایی که فرزندان آنان از نظر سلامت روانی اختلالاتی قائل هستندو کودکانی که نظر سلامت روانی مشکلاتی ندارند همچنین محیطی نامناسب و فقر اقتصادی و بی عدالتی و کشمکشهای خانوادگی و رفتارهای متناقض ، از جمله عواملی هستند که باعث بروز این رفتاردرکودکان میشود.باید اولیا و مربیان با همکاری مشاوران تربیتی برای پیشگیری و درمان پرخاشگری اقدام کنند تا شخص متعادل، آنچنان که مورد قبول جامعه است بوجود آید.در نتیجه میتوان گفت که خانواده هایی که عدم امنیت روانی وجوددارد ، موجبات بروز پرخاشگری را درآنها ایجاد کرده، که این صفات بارز مجرمان است که ازهمان دوران کودکی منشا گرفته و باید والدین و مربیان کوشش به رفع آن بکنند. زیرا دراثر خشم که به حالتهای گوناگون پرخاشگری ظاهرمیشود نه تنها برای مصالح فردی بلکه برای مصالح اجتماعی زیان بخش است .خشم زندگی فرد و اجتماع را توفنده میکند و فرد کنترل خود را از دست داده و مصالح زندگی برایش مطرح نیست . آنچه وجود دارد حمله و کینه است ، زدن، شکستن ، ویران کردن، و در مواردی هم باعث ویرانی و نابودی خود فرد منجرمیشود.عوامل محیطی نامناسب و فقراقتصادی خانواده ها و همچنین ضایع شدن حق کودک، نزاع و کشمکشهای خانوادگی ،کمبود محبت ، بی عدالتی ، رفتارهای متناقض والدین ومربیان، نادیده گرفتن ابراز احساسات کودک و غیره که ازنتایج حاصل از پرسشنامه های این پژوهش بدست آمده نقش بسزایی در پیدایش رفتار پرخاشگرانه دارد.نظرات گویایی که اکثر معلمان در پرسشنامه ها و توضیحاتشان ذکر نموده اند، حاکی از نظراتیاست که برای پیشگیری و درمان پرخاشگری باید به مشاوره با کودک پرخاشگر و اطرافیانشان اقدام شود. اصلاح روابط اعضایخانواده،بهبود فضای تربیتی مدرسه، عدم توسل به تنبیه بدنی، آموزش رفتارهای مطلوب و عدم ارائه تکالیف سنگین و خارج از توان بهکودک از جمله شیوه های مفید برای درمان و پیشگیری از رفتارهای پرخاشگرانه محسوب میشود.