چگونگی کاهش احساس حقارت و نیاز به تایید توجه در دانش آموزباتاکید براقدام پژوهی

نظام آموزشی یکی از مهم ترین ارکان رشد و تعالی در تمام کشورهای جهان است . و اگر آموزش و پرورش منسجم و کارامد باشد؛ امکان بیشتری را برای جامعه و افراد آن فراهم می کند. پس تمامی ارکان این نظام باید آخرین تلاش خود را برای پویایی دانش آموزان جامعه انجام دهند؛ زیرا آینده افراد و رشد جامعه در گرو تعلیم و تربیت صحیح آنان می باشد. احساس حقارت یا احساس کهتری از جمله عواطف و احساسهایی است که هر فرد در زندگی روزمره خود به شکلی آن را تجربه می کند و تقریبا تمامی افراد بشر بیش و کم با این احساس درگیرند. این حس از طرفی از مهم ترین انگیزای است که آدمی را برمی انگیزد تا به تکامل خویش و راهکارهای رسیدن به آن، بیندیشند. ولی همین حس هم می تواند در انسانهای مبتلا به آن نقش ویرانگری و مخرب داشته باشد. اینجانب با گشت چند روزی از اوایل سال تحصیلی وقتی مشاهده کردم دانش آموزم رضا نسبت به بقیه دانش آموزان مشارکت کمتری در فعالیت های کلاسی دارد؛ حتی از گفتن چیزایی که درست بودن و ساعت ها درموردش مطالعه کرده بود اجتناب می کند و می خواهد حرفهایش توسط دیگری تایید شود. سعی کردم تا به کمک والدین مخصوصا مادرش این حس حقیر بودن را کاهش و در جهت مثبت سوق دهم. بنا بر این در جهت رفع این مشکل با فعالیتهای در حد توانم از او خواستم تا با تلاش خود به موفقیت برسد و اورا ترغیب به داشتن دوستان بیشتری نمودم تا از این طریق انگیزه بیشتری برای سخن گفتن و بیان عقاید خودش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

گوشه گیری ، پایه سوم ، حقارت ، نیاز به توج ه