نقش آموزش مجازی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان در دوره پاندمی کرونا شهرستان بندرعباس

این پژوهش با هدف تعیین نقش آموزش مجازی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان در دوره پاندمی کرونا شهرستان بندرعباس انجام گرفت . روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه ششم پسر و دختر مقطع ابتدایی بندرعباس بود که تعداد آنها۸۱۴،۳۴ نفر(۱۷۹۲۶پسر و ۱۶۸۸۸ دختر) در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ است که براساس جدول مورگان، نمونه ای به حجم ۳۱۶ نفر (۱۶۳ پسر و۱۵۳دختر) به روش خوشه ای تعیین گردید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد نگرش دانش آموزان به یادگیری الکترونیکی ، سازگاری اجتماعی دانش آموزان سینها و سینگ (۱۹۹۳)به صورت آنلاین استفاده شد. داده ها با استفاده از رگرسیون خطی ساده به روش همزمان، با نرم افزارSpss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشانداد که ضرایب رگرسیونی برای پیش بینی آموزش مجازی بر سازگاری اجتماعی درسطح آلفای ۰۶۷/۰ (۰۵.۰ و ۰۱.۰(P< پیش بینی کننده معنی داری برای سازگاری اجتماعی محسوب نشد، در نتیجه آموزش مجازی پیش بینی کننده معنی داری برای سازگاری اجتماعی محسوب نشد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان.